Büroya taşıdıkları Emel Hanım, yüzüne ve burnuna koklatılan kolonyanın yardımıyla, kendine gelmeye başlamıştı. Gözlerini yavaş yavaş kıpırdatmaya başladığında, Pakize Hanım ve Kamil rahatladı. Yavaşça yerinden doğrulmaya kalkıyor fakat ensesinden başının arkasına doğru şiddetli bir ağrı hissediyordu. Başının da bir an dönmesiyle, yattığı yerden kalkmaktan vazgeçti. Bir süre hareketsiz o şekilde sessizce yattı. Pakize hanım, tansiyonunun yükselmiş olabileceğini düşünerek, ayaklarının altına destek olabilecek bir şeyler bulmuş ve koymuştu.

Yaklaşık kırk beş dakikanın sonunda kendine geldiğinde, yattığı yerden toparlanarak oturdu. Rüyaları onu uyarmıştı sanki. Anne yüreği hissetmişti oğlunun sıkıntısını.

O sırada da Kamil elinde tuttuğu tepsiyle odaya girdi. Adaçayı yapmıştı. Adaçayı, sinirleri yatıştırıyordu. Şu anda da en çok ona ihtiyaçları vardı. Konuklarına ikram ettikten sonra kendi bardağını alarak karşılarındaki koltuğa oturdu.

Emel hanım üzgün ve meraklı bakışlar ile olan biteni öğrenmek için Kamil’ e bakıyordu. Kamil, ilk defa karşılaştığı kadının bu haline çok üzüldü.

“ Tarık, bundan yaklaşık altı ay önce rahatsızlandı. Hastanede yapılan tetkikler sonucunda, böbreklerinde sorun olduğu ve dikkat etmesi gerektiğini söylemişti Doktoru. Dikkat de ediyordu. İnanın ben de çok merak ediyorum durumunu. Fakat burayı bırakıp gidemedim. Ankara’ ya bir özel görüşme için gitmişti. İki gün önce. Orada rahatsızlanmış. Şimdi hastanede yatıyormuş. Durumu düzelmiş. Affedersiniz, siz oğlum mu dediniz ? Yanlış anlamadım değil mi ? “

“ Evet ! Ben annesiyim. Siz, sanırım ona yakın birisiniz. Durumuna çok üzülecek kadar yakın… Onun için size her şeyi açıkça anlatacağım. Yanımda gördüğünüz bu hanım da çok eski bir dostum olur. Ben, Tarık’ ın annesiyim. O, çok küçükken onları terk ettim. Hayatımda yaptığım en büyük hatalardan biriydi. Bedelini de çok ağır ödedim zaten. Çocuklarımı kendimden nefret ettirerek ödedim. Özellikle de Tarık’ ın bana olan öfkesini ve nefretinin şiddetini çok iyi biliyorum. Bu güne kadar cesaret edemedim onlarla yüz yüze gelmeye. Yaklaşık bir hafta önce rüyalarım ve içimdeki sıkıntı beni cesaretlendirdi. Her şeyi göze alarak yüzleşmeye karar verdim. Hemen otobüse binerek geldim buraya. Fakat onun rahatsızlığı şok etkisi yaptı bende. İsminiz neydi kardeşim. “

“ Kamil efendim. Doğru tahmin etmişsiniz. Tarık ile çok yakınız. Onu kardeşim gibi çok severim. Beni hayata tekrar o bağladı. Onun sayesinde ayaktayım. Ona çok şey borçluyum. “

“ Kâmil kardeşim, oğlumu yıllardır görmüyorum. Dolayısıyla da tanımıyorum. O kadar çok şey kaçırdım ki çocuklarımla ilgili. Onlara yabancı birisiyim. Beni affedip, affetmeyeceğini de bilmiyorum. Fakat mücadele edeceğim. Onları tekrar kazanmak istiyorum. Lütfen ! Bana yardım et. Evli mi ? Bekar mı ? Görsem tanır mıyım ? Hiçbir fikrim yok. Ankara’ da hangi hastanede yatıyor. Oraya gitmek istiyorum. Onu görmek istiyorum. Yardım eder misin bana. “

Tarık, Annesi ile ilgili fazla bir şey anlatmamıştı ona. Onunla ilgili yaraları olduğunu fark etmiş ve bu konuda gereksiz sorular da sormamıştı o yüzden. Yaralı olduğu ve içindeki yaralarının hala onu acıttığını anlamıştı.

Geldiğinden bu yana Emel Hanımı izlemiş ve karşısında pişman bir Anneyi görmüştü. Karar veremiyordu. Tarık, nasıl bir tepki verirdi bu durumda. Aile içi sorunlara onun girmesi uygun olur muydu acaba ? Yardım etmeliyim dedi içinden. Kızarsa kızsın, isterse nefret etsin. Yardım etmeliyim. Madem kardeşim gibi seviyorum onu, kaybetme pahasına yapmalıyım bunu.

“ Tarık, bir kez evlenmiş ve ayrılmış. Bir kızı var. Fakat şimdilerde hayatında çok şeker ve iyi bir kız var. Ona aşık. Onunla güzel günler planlıyordu. Bir türlü olamadı. Hastalıklar peşini bırakmadı. Ankara’ da Ankara üniversitesi hastanesinde yatıyor. Gidin ve gerekirse ayaklarına kapanın. O, mutluluğu hak edecek kadar değerli bir insan. Onun mutlu olmasını istiyorum. “

“ Çok teşekkürler Kâmil kardeşim. Bu iyiliğini unutmayacağım. Sen çok iyi bir insansın. Allah, kalbinin muradını versin. “

Minnet dolu bakışlarla arkasına bir kez daha baktı.Arkadaşıyla kapıdan çıktı ve uzaklaştılar. Bir annenin çırpınışlarıydı onun çabaları. Pişman bir annenin…..

Doktor, odaya gülümseyerek girdi.

“ Hastamız nasıl bugün ? “

“ İyiyim Doktor Bey, daha iyiyim. “

“ Daha da iyi olacaksınız.”

Babasına döndü ve

“ Sizinle odamda görüşebilir miyiz ? “

“ Tabii Doktor Bey, hemen geliyorum. “

Heyecanlanmıştı ikisi de . Birbirlerine belli etmiyorlar fakat ne konuşacağını ikisi de merak ediyordu.

Doktor’ un arkasından odaya girdi.

“ Sizi, operasyon için çağırdım. Böbreği alacağız. Bir sorun var, öbürünün de çok yakında alınması gerekebilir. Sizden doku alıp tahlil yapmamız gerekiyor. Böbrek nakli için de başvuracağız ama yakınlarıyla uyuşması daha olası. Ameliyat için izin vermeniz de gerekiyor ayrıca. Onun için çağırdım sizi. “


DEVAM EDECEK.