O güzelim doğanın tabii zenginliği,tarihi, tarihi zenginliklerin, onlarca kurulup yıkılan, yok olan devletlerce yaşanan medeniyetlerin kucaklaştığı, çalı diplerinde, kayalıklar arasında öbek öbek açan lalesi, sarı ve beyaz açan çiğdemleri, nergis ve nevruzlar o toroslarda o benim yöremin, benim köyüm Lemos (Esentepe) nin dağlarında kendi şarkılarını söyler yanık yanık, ezgili ezgili ,yankılana yankılana.
Çiğdem derki ben elayım
Yiğit başına belayım
Her çiçekten ben alayım
Benden ala çiçek var mı?
Halk ozanları ve aşıkların bir birleriyle atışmaları gibi, işte benim yöremin dağlarındaki bu çiçekler de aşıklarımız gibi, atışır dururlar. Biraz önceki dörtlükte çiğdem kendini övmüştü. Hele o boyunları bükük, bükük, kıpkırmızı renkleriyle açan lalelere ne demeli ? çiğdemler gibi onlarda doğaya apayrı bir güzellik ve koku salarlar. Çiğdemler kendini öven türküsünü söylerde, aynı dağları paylaşan Laleler durur mu hiç. Bakalım Lale ne demiş.
Lale derki be hey Tanrım
Benim boynum neden eğri
Yardan ayrı düştüm gayrı
Benden ala çiçek var mı?
Biraz sonra, beyaz, mor renkleriyle kayalıklarda gizlenmiş, enaz diğer çiçekler kadar alımlı, hoş kokulu olan Nergis kendine özgü türküsünü söylemese olur mu ? Gelin hep beraber Nergisi dinleyelim.
Nergis der ki, ben nazlıyım
Sarp kayalarda, gizliyim
Mavi donlu, gök gözlüyüm
Benden ala çiçek var mı ? Diyerek, kendisinin de enaz diğer çiçekler kadar hoş kokulu, enaz onlar kadar güzel ve albenili olduğunu yankılatır durur, torosların gizem dolu yamaçlarında, kayalıklarında, vadilerinde. Bu şehir, bu yöre, bu doğa, bu hava, bu güneş, kültürel ve tarihi zenginlikleriyle, bölgede yapılan kutlama ve etkinlikleriyle, gün ışığına, insanlığın hizmetine sunulmayı beklemektedir. Bizim buralar daha keşfedilmemiş, gizemlerle dopdolu olarak, torosların vadı yataklarında unutulmuştur. Ermenek ve yöresi. kaşifler tarafından, keşfedilmeyi beklemektedir.