Gözlerim önümdeki nescafede. Aklım tümel olumlu A, tikel olumsuz O, tümel olumlusu E gibi ezberlere gidip geliyor. Frekanslar karışıyor bazen.

İki elimi başımın üzerinde birleştiriyorum. Ellerim yeni saçlarıma hala alışamamış olmama şaşırıyor. Aradan günler, haftalar geçti hala kısa saç bunalımını yaşıyor yüreğim. Bir de dalgalı halinde omuzlarıma kadar çıkıyor of ya diye hayıflanmaya başlıyorum. Sonra alıştın diyor içimden bir ses bırak artık eskiyi.

Eski zemin oluşturmuyor mu yeniye?
Geçmiş geçmişte kalmamalı diyor diğer ses.

Lalalala frekansları ayarlamak gerekiyor, gece yarısında. Yoksa allak bullak ediyor geceyi. Sabahlamalar, uykusuzluklar, şikayetler ardı ardını kesmiyor. Bir şeyden memnun olmaya başladığın anda her şey başa sarıyor. O yüzden frekansı ayarlamalı gece sağlam başlamalı. Gece gibi kalem de ağır geliyor olmalı, gözlerime. Karanlık çöktüğü vakit; akmaya başlıyor, yüzümü siyaha boyayarak.

Saçlarımı kulak arkası yapıyorum o an hatırlıyorum; bir kulağımdan giren ama diğer kulağımdan çıkmayanları. Hapsettiklerimi salıyorum, diğer kulağımdan çıkmasını sağlıyorum. Gerekli gereksiz ne varsa salıyorum özgürlüğe. Nasılsa gerekliler geri gelecekler. Yine de sağlamıyor zihnimin boşalmasını. Karışıyor yaşam, içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Sonlar başlangıç, başlangıçlar son oluyor. Sonra ortasındaki sahneyi kaçırdığım için küfrediyorum kendime. Hayatın içine ettiğim için kızıyorum kendime. Sonra alıyor elime kalemi, karalıyorum durmadan. Sona erene kadar. Duyulmuyor feryatlarım... Gecenin çığlıkları tüm sesleri örtbas ediyor sessizce.

Lütfediyor gece. Hadi diyor sen dinle şarkını, izin veriyorum sana.

Yanında da şarap açıyor, meze niyetine de hayatımı sunuyor.

Kırmızı diyorum. Siyaha kırmızı yakışır.

Gece gece saçmalama, yat zıbar bak sütün hazır diye sesleniyor biri.
Saçmalanmaz, saç taranır diyorum. Peşinden de kendime kahkaha ile eşlik ediyorum.
Işığı söndürüyorum.
Karanlığa gömülüyorum.
Yarın güneş doğacak.
Yeni bir gün...
Lalalalala...
Sabahlar keyiflidir.



yirmialtıaralıkikibindokuz