GEÇMİŞE ALIN BENİ

Kırgın hayatın ötesinde neler var bilmiyorum. Uzanıyor gözlerim kaybolan ufuklara hiçbir şey göremiyorum. Güneşin şavkını kırmış gökkuşağı, dikenleri batıyor kaktüslerin, gökte pamuk şekerler ağlıyor, yüreğimde çocuk! Hasretler yıkıyor bedenimi kızıl sularla. Geçmişini arıyor çocuk kaybettiği geçmişini. Fırsat bulabilse, bir dönebilse!

Pişmanlıklar yormuş, çürütmüş benliğini. Sorulsaydı girer miydi bilinmez, acılarla sarmalanmış bu yola…
Bir yol ki; meşakkatli, bir yol ki paramparça. Kavşaklar çıkmış önüne şaşırmış, paniklemiş
atıvermiş kendini ilk gördüğü tarafa. Hiç kimseye sormadan, aklına bile gelmeden. Her seferinde fark etmiş yanlışa saptığını. Pişmanlıklar ağ gibi beynini sarmış, önünde yürünecek daha çok yol varmış.
Durmak bilmemiş çocuk, ileriye yürümüş, ölesiye yürümüş duramamış. Geleceği karanlık,
geleceği belirsiz. Önünde ahtapot kollu yollar yutmak için bekliyor.

Durmak istiyor çocuk, saatler de durmuyor, çocuk da duramıyor. Kırıp atın saati, geri alın zamanı, geçmişe salın beni. Yeni baştan başlayıp umut kementlerini atayım gerdanına,
yakalayayım hayatı.

AFET KIRAT