Sözlük anlamı "Aşırı sevgi, bir insana bir varlığa, bir nesneye, ya da evrensel değere doğru kişiyi sürükleyip götüren gönül bağı". Anlamında ifade edilmiş.

Tasavvufi bir terim olarak da sevginin insanı bütünüyle etkisi altına alması, sevginin son mertebesi, varlığın yaradılış sebebi, varlığın aslı anlamlarında kullanılmakta.

İş böyle olunca doğal olarak ne kadar âşık gelip geçmişse bu dünyadan o kadar da tanımı olmuş bu kelimenin. Elbette her âşık kendi tanımının en güzeli olduğunu düşünür. Böyle düşünmemiş olsaydı zaten bir tanım yapma ihtiyacı da duymazdı.

Aşk yanmaktır da bir anlamda. Yok olmak, kendin olmaktan vazgeçmektir. Neye meylediliyorsa onun için yaşamak, sonra da ölmek... Ateşböceğinin ışığın etrafında döne döne kendisini yok etmesi örneğinde olduğu gibi.

Denir ki kardelen çiçeği güneşi görür görmez ölürmüş. Ama yine de onu bir kere bile olsa görebilmek için önce tohumu, sonra toprağı ve en son olarak da karı delerek öleceğini bile bile sevdiğine kavuşmaktan vazgeçmezmiş.

Aşk, kardelenin güneşe, ateşböceğinin ışığa duyduğu gibiyse eğer bir değer kazanır ve ölümsüzleşir. Günlük bir takım süfli duyguların aşk olarak adlandırılması yanılgıdan ibaret bir durum olsa gerektir. Çünkü aşk bir kere ortaya çıktıysa, artık sonsuza kadar yaşanmalı ve her ne olursa olsun asla yok olmamalıdır.

Aşk -ilahi ya da mecazi- İnsanın kendi iradesini yok sayması demektir. Sevdiğiyle bir olması, karışması, bütünleşmesidir, yeniden ayrışılması mümkün olmayan. Ayrışıldığında sahibini yok eden...

Varlık olmak demektir aşk, var olmak... Sabırdır, sabırlı olmak... Varsa varlıktır, yoksa yokluk... Aşk, sen olmaktır, sende ben... Yüceltirken yücelmektir aşk... Ve aslında aşk kendin olmaktır. Kendinde başlayıp kendinde biten...

RECEP AKIL