Uzun zamandır da gelmemiştim, iyi oldu valla geldiğim. Özledim hepsini, zavallıların gelenleri gidenleri de yok ki…

- “Selamün Aleyküm ağalar! Nasılsınız….”

Hepsini de görmeyeli ne kadar çok oldu. Böyle ayda yılda bir, bir bayramda birkaç özel günde bir ancak görüşebiliyoruz. Kabahat benim ama onlar beni bekliyorlar, bense gelmiyorum. Şöyle bizimkilerin oraya doğru gideyim. Orada daha çok tanıdık var.
Gerçi sağda solda tanıdık yok değil canım yine de.

- “Selamün Aleyküm Mehmet dede, nasılsın?”

Mehmet dede, en yakın arkadaşımın ismi ve soy ismi… Aynı kimliğe sahipler. Ne garip.

- “Mehmet gelmedi mi henüz? Gelir gelir, merak etme…

Hmm… Bak, şurada da bizim Ahmet’inkiler var. Neyse, bizimkiler de orada göründü işte. Pek vefalıdırlar bana karşı, her zaman aynı yerde bekler dururlar beni. Geleceğimi haber vermesem de, sanki ne gün ne saat geleceğimi bilirler gibi. Beni gördüler ve aralarındaki sohbeti bıraktılar. Hepsi bana döndüler.

- “Selamün Aleyküm dede, Hasan dede, nasılsın? Yine senden başlayayım. Babaannemin selamı var. Hastalıkları arttı artık iyice, bakıma ihtiyacı var. Sana bunları iletmemi istemişti. Üzerimde kalmasın.”

- “Selamün Aleyküm Şerifanne, nasılsın? Hastalıkların geçti mi, artık ağrı çekmiyorsun değil mi? İyi, iyi… Mehmet dededen, kocandan ayrı kalmak üzmüyor mu seni?”

- “Selamün Aleyküm, Sefer dede, nasılsın?”

- “Selamün Aleyküm, Münevver nene, nasılsın?”

- “Selamün Aleyküm, Hasan abi, nasılsın?”


- “Oooo! Geliyorum geliyorum. Siz de beni bekliyorsunuz. Kusura bakmayın ya, bizimkilerle ancak görüşebildim.”

- “Selamün Aleyküm, gocaanneanne, nasılsın? İyisindir inşallah? Özledim seni, biliyor musun, inanmayacaksın belki ama sen o pencerenin kenarında otururken, kapıdan girince bana bakmanı, yanında öğüt dinlemeyi özledim. Neyse, şimdi Ömer dedenin, eşinin yanındasın. Mutlusundur inşallah. İstiyordun zaten zaman zaman buraya gelmeyi, rahatın da yerindedir inşallah.”

- “Selamün Aleyküm tanımadığım insan, nasılsın?”

- “Selamün Aleyküm adını bilmediğim insan, nasılsın?”

- “Selamün Aleyküm Omar dede, nasılsın? İyisindir inşallah? Neden bırakıp geldin Gocababaannemi? Özlüyor, çok özlüyor o şimdi seni. O da buraya gelmeyi istiyor ama…”

- “Selamün Aleyküm Durmuş dayı, nasılsın? İyisindir inşallah? Anneannem ve annem yine seni sordular. Selam gönderdiler. Ben de özledim seni, neden geldin ki buraya, güzel vakit geçirebilirdik seninle daha. Neyse, kendine çok iyi bak. Ben şimdi gidiyorum.”
Buranın yollarını da düzeltmişler galiba. Güzel olmuş. Aferin belediyeye, bir işe yaramış. Ama yine de insanların genel bir bakıma ihtiyacı var. Gittikçe artıyor tanıdıkların sayısı da burada, önceden sadece tanımadığım, önceden hiç görmediğim insanlar olurdu. Şimdi ise tanıdıklarım artmaya başladı gitgide. Haa… Tonton komşumuz Osman dede de orada. Yanına gideyim bari.

- “Selamün Aleyküm Osman dede, nasılsın? İyisindir inşallah?”

Aslında gelmişken bir de Mehmet dede’yi de görsem fena olmaz. Ama nerede bilmiyorum ki. Hmm… Bir de Hidayet’in amcası da geçenlerde buraya gelmiş diyorlardı. Nerede acaba?
Neyse, şimdi birçok işim var, artık bir daha ne zaman gelirim aranıza bilemem.

- “Hadi ben gidiyorum ağalar, Selamün Aleyküm hepinize, yakında ben de gelecem temelli, o zaman bol bol görüşürüz…”