karalama yazılarım


...bilmediğim bir dünyanın misafiri gibi gördüm tanımadığım bir hayatın hüznü düşüyordu bir şehrin maviş sahilinde hikayesine rastladım düş kırıklığına uğramış titrek sesi martıların çığlıklarına karışıyordu düşüncelerimin yalnızlığı kadar yalnızdı .. beni anlayan derin mavi gök çağırıyor , bırakıp gidiyor sonra bir bulutun elinden tutup çıkıyorum dağlara serinlemiş taşlara basıyorum yağmurla...ah kim duyacak beni bu son gülümsemem belki. ... seni çeken fotoğraf çerçevesiz dünyan düş zengini... denizin ıslattığı bir şehirde solgun maviler içindeyim terkedilmiş gibiyim ağlayan ruhum her zaman yalnız ve acılarla dolu zaman akıyor bir yaprak gibi titretiyor beni .. durmaksızın kemiriyor gece yürüyorum ...çaresiz sokaklar keskin ve parlak ve hissiz ...dost bir yüz arıyorum lekesiz ... ...bir incir çekirdeği olan arzularım zincire vurulmuş.bir sessiz nağmeyim ve şimdi kimbilir, hangi kuyuda saklı sevinçlerim…konuşmadan bakan gözlerini düşünüyorum boğazın kızıl ufkunda hiç sevinmemiş gibi . şehrin sessizliğini alıyor yüzün tılsımlı çizgiler görüyorum nisan yağmurları serinletmiş bir istanbul akşamında ... usturanın üzerinde durmaktan farksız hayatım..beni yaşamaya çağıran hiçbir şey yok ...uzak göklere uçan kuşları izliyorum... çöl kumları sayısınca çoğalarak yalnızlığı yaşamak ...bir ben bir saatim tik..tak.. ve bir selvinin gölgesinde konuşmayı özlemek ... ..ah hayallerim ...onlara yetişemiyorum çok hırpalıyorlar beni...ne gurur saatlerimi ne de umutlarımı hiç birini bulamadım.. ...dökülmeyen gözyaşlarını ıslak saçlarını ağladığını hissedeceğim ..ah yüzünün resmi bilmediğim kederlerin mi ?var.. ..göz göze geldiğim deniz ağlıyor bugün istanbul kederli...kendimi sahile bırakıyorum hırpalanmış kaldırımları bırakıp .. dizlerini kanatan çocuklar gibiyim hangi duygular esir aldı bilmiyorum hüzünlü ve hıçkırıklara boğulmuş bir haldeyim .. bir su kabarcığı olup sahile çarpmak batan güneşle batmak bir sır olup kaybolmak istiyorum...iyi mi ?..)))) öfkesi geçince başlıyor acısı ..acısı sürüyor son sözlerinin.. bana uğramaz aşk gözlerden uzağım ...kilitlenip kaldım .. ...mezar taşları anlamlı evet insanlardan bazıları anlaşılmaz / anlamsız .. içimdeki şehir dışımdaki şehir kar..kar fırtına ve rüzgar sırtımda kamçı izleri bir yol kavşağındayım.. göklerde uçuyor kalbim kendimi, kendimde saklıyorum.... .güz bitti yarın bahar..sonra yine güz ve arkası kış ömrümün kışı da yakın ve kar duygularımı okuyor hiç durmadan ve üşüyorum her zaman .. hayata geri dönmeye ...sanki okyanustan çıkmışız, sanki bir gemi batışından yaralı dönmüşüz taşlarla kızıl yosunlar arasından... oysa ölüm, aldatmaz ve aldanmaz ayna.. sessizlik yemini ettim yalnızlığı seçtim kalbi durmuş bir insan gibi mutlulukları terk ettim .... bir gülün açmasını beklemek gibi sensizlik kara bir yeşil deniz derin bir gölge sanki.. ..usturanın üzerinde durmaktan farksız hayatım ...beni yaşamaya çağıran hiçbir şey yok ...diyerek düşünmüyorum oysa ümitlerimin ölmediğini fısıldıyor balıklar. ..bir bulutun elinden tutup çıkıyorum dağlara kim duyacak beni, son gülümsemem belki.. ...ne istersen söyle gün başka doğacak .. ..gelinmez bir dünya yaptık renklerini hayatın zehirli çiçekler gibi ... ...yankıya dönüşen gecikmiş bir buluşmanın içinde koyu maviydi martıların çığlıkları .. yağmur kokulu bir düş kuruyorum ... ...nereye koşsam aynı gülümseme ..gözlerinin renginde saçların saçların renginde yalnızlığın cezaya çarptırılmış gibiyim saçlarını tarayan rüzgarı kıskandım ... ..mavi bir ışık olmalı mutluluk ..yok yok yeşil bir elbise tek taş yüzük de değil yalnızlık da siyah bir gül .. .


mustafa kaya
ÇENGELKÖY