Bazen başkaları için, kendimizden feragat ederiz...

............................................

Çalışa çalışa bir çocukluk geçirmişti...


Yaşıtlarıyla oynama şansına sahip ol(a)mamıştı hiç. Hiç uçurtma uçur(a)mamıştı mavi gökyüzüne. Yeryüzünde hep yalınayak dolaşmıştı Renas...


Renas çok olan kardeşlerine bakmakla emredilmişti büyürken sanki. Büyürken çok şehir gördü. Çok toprak bastı, saçları uzun uzun dalgalarken yazmasının altında...


Ve kolay değildi, 6 kız, 4 erkek kardeşe ekmek götürmek, onları omuzlamak, geleceklerini düşünmek...


Bu nedenle bir gün olsun rahat yüzü görmedi. Yaz kış demeden ter döktü. Mesleği mevsimlik işçi, diğer deyişle amele olarak kayıtlara geçti...


İlkbahar başlar başlamaz kırmızı/esmer karışımlı toprakları çapaladı. Yazları pamuk tarlalarında az bir ücret birkaç kardeşiyle kilo başına pamuk topladı. Sonbaharları da ya toprak altından patates topladı, ya da yüksek meyva ağaçlarından turunçgiller(portakal, limon, mandalina vb.) kopardı...


Çalışmak, onun için alışkanlık olmuştu adeta. Yükü ağırdı anlayacağımız...


Ama Renas bu halinden bir gün olsun şikayet ettiği yoktu...


Gün oldu, elleri nasır tuttu yorulmaktan. Gün oldu, aç kaldı. Gün oldu, sabahtan akşama kadar, bir robot gibi ayakta kaldı. Gün oldu, çok ay annesinden ve babasından uzak şehirlerde özlem çekti...


Mardin-Akçakoca, Mardin-Düzce, Mardin- Aksaray ve Mardin-Antalya arasında daim mekik dokudu. Ömrünü, narinliğini, zarifliğini, körpecikliğini, dahası güzel yıllarını yollarda harcadı Renas...


Ve an oldu yalnızlığını kimselerle paylaşmadı. İçine çekti dünyanın kahrını. Dışına at(a)madı, yakınlarına ve sevdiklerine göstermedi zayıflığını...


Mutlu olmaktansa, ailesine bir katkı sunmak, onları sevindirmek, onların refahını yükseltmek için çabaladı durdu...



Not : Renas kürtçe bir isim, daha çok kızlara verilen(takılan) bir isim.

Anlamı: Doğru yol, yol gösterici, yol bilen......



.......................................................

Mehmet Selim ÇİÇEK
11-12 Kasım 2009,,,
Mardin