Hayat akıp gidiyordu ellerime bırakılan ağır bir sevda yüküyle .Ruhumuz sırıl sıklam dert dolu çekerken ezasını biz sevgi ırmağına bağlamıştık sularımızı..Yazın alışıktık ateşlerle kavrulmaya,hesabını yapmamıştık kışın ortasında yangınlara gebe kalacağımızı

Günler geçiyor terazimizin ızdırap yüklü kanadında ağır ağır.Güneşin aralıktan ışık sızdırdığı kutup ışımasında ellerim koynumda bir yangına tutuk ,adı kış yangını.geride kül bırakmayan, alevleri her iki sevgiliyide saran, alevli bir yangın.resimlerin donduğu, hayatın nefes nefese daraldığı bir kasım gününde damlaların sıklaştığı ve bir nefes daha sevgiye yaklaştığı aşkın yangınındayız şimdilerde.

Geleceği zumlamakla geçiyor ömür denen saatlerim.adımdan adına bir saha bıraktığım yıldız.Nefesini ensemde buluyorum şimdi ,güz günlerinin kışa daldığı bu günlerde.seyrü seferde kayık çekerken mahkumum ben,yaktığım ateşin kürek mahkumuyum.Dün değişik ve karışık solurken havayı ,bugün sen diye soluyorum her şeyi.adına ne denir bilmem ama ben şimdilerde bir büyük yangındayım ,yanıyorum Depreşik sevda türküleri sarıyor kanyonumu.Sevgiden doğan ırmaklarım ve onların her yöne dağıttığı şelalelerinde.

Şimdi mahlukatın donduğu ve yavaş yavaş kış uykusuna yattığı şu günlerde içimdeki orman yangınında sarıyor beni ;kış yangınları ;içinde sen ve ben olan