Yabancılar bir kentten bir kente,bir hayattan bir başka hayata hiç korkmadan,kolayca giderler.Yanıbaşlarındaki kapı hep yeni ’yabancılıklara’ açılır.Hayatı hiç bir zaman anlayamazlar,anlatamazlarda kendi hayatlarını.

Yabancı;büyü yapılabileceği korkusu,kuşkusuyla tehlikeli sayıldığı eski zaman hayatlarında olduğu gibi şimdi de uzak,uzaklaştırılan,istenmeyen biridir...Cadı sayılmış.Şeytan’ın arkadaşı olmuş,taşlanmış,kovulmuş,öldürülmüştür yakılarak.

Yabancının şiiri anlaşılamamıştır.şarkısı dinlenmemiştir.Kapağı bile açılmamıştır hikayesinin.Çünkü bir yabancıdır o.Yalnız bir yabancı...

Yabancı bir yalnızdır.Epicuros’a göre ’kendi kendine yeten bir bilgedir.’

Yabancı,ya dünyayı istiyordu, ya da tüm dünya ondan uzaklaşmak...Her yerde sıkılıyor,bunalıyordu.Bir tanıdığı da yoktu onun.Bir başka ’yabancı’da ona yabancıydı.Yabancı vahşiydi,ilkeldi...Kimi köyün delisiydi o,veya bir günah keçisi...Faili tüm suçların...

Hem ne farkeder,yalnızca bir ’yabancıydı’o.
Mülkiyetin olası düşmanı...
’Potansiyel’suçlu...
Ama bir ’aşk’tı yabancı.

Kendisi de bir yabancı olan Çetin Altungüneş onlar için şöyle diyordu:

’Yabancılara iyi davranın
çünkü
siz de
bir gün
bir yerde
bir yabancı
olabilirsiniz...’