29.10.2009

Özlediğim güneşe


Ben kuşların fısıltısında doğan güneşin özlemine ağlayan bir geceyim. Dilimden şafağa yazılan şiirler dökülür ama ben gönlümün kelimelere sığdıramadığı küçücük bir heceyim. Figan ederim sensizliğe sessizliğe. Hicranımı duyarım patlayan bir bombanın arasında kalan bir çocuğun haykırışlarında. Seni ararım güneş, seni sorarım geceye nerede kaldın diye…

Siyah bir perdenin ardında saklandın sen, ışığımı kaybettim. Seni aradım ,seni aradık her sabah seni bulmak istedik. Boynumuzu eğdik, eğdik de seni bekliyoruz güneş.

Geç kalma güneş sakın geç kalma, yollarımız karanlık ışığın olmadan zor olur doğruyu bulmak sana kavuşmak.

Öyle ihtiyacımız var ki sana öyle özledim ki doğ artık… Ne olur doğ güneş.

Karanlık kalplerimiz zifiri andırır sensiz, kalplerimize doğ; çok karanlık.
Bozkırın kurumuş otlarının üzerine doğ, sal aydınlığının yeşilini.
Filistin’in, Irak’ın bombalanmış, içi güneş almayan evlerine doğ.
Gaflet pamuğuyla tıkanmış kulaklarımdan içeri bir ney sesi olda öyle doğ. Kara kışın soğuğuna meltem rüzgarlarını üfle güneş.

Yüksel göklerden ve gülümse bize. Gözyaşlarımızla sulanan gönül bahçelerimizi kurut sıcaklığınla. Haram gören gözlerimize Yüce Yaratıcının izniyle helal güzellikler sun, aydınlığını sun gözlerimiz görmez oldu hakikatleri, her gün karanlığa doğan bir ay olduğunu,yaratılışımızda derin bir sır olduğunu, onunla aramızda incecik bir tül olduğunu, ondan gayrısının fani olduğunu, her şeyin yalan bir tek onun doğruluğunu göster güneş.

Tarihin firavunlarının şimdi toprak olduğunu göster, görkemli, şehvetli güzellikte binaların harabe olduğunu göster bize, göremediklerimizi göster.


Bu dünyadan ayrı bir alem olduğunu göster, beni manaya erdir güneş. Doğ güneş bizi manaya erdir güneş, cennet bahçelerinin gülleriyle bizleri güldür güneş…


VİSAL RÜZGARI