Ben başarabilirim...Güneşe gidebilirim mesela, yıldızlara, Aya hem de bir anda. Üstelik hiçbir masraf etmeden, hiçbir zahmete girmeden ve hiç kimseye farkettirmeden. Ve sadece bana özel bir yolculukla...

Bunu siz de başarabilirsiniz, eğer hayalleriniz varsa....

Bu, bana bahşedilmiş en güzel hediyelerden biridir diye düşünüyorum. Ve eğer ben hayallerimle varolabiliyorsam, yine ben, sadece madde olan bir varlık değilimdir. Şu kısıtlı maddenin dışında, devasa boyutlarda bir mana alamim var demektir. Eğer bu böyleyse, bu dünyanın dışında da tarifi imkansız bir alem var demektir. Hatta belki de bir çok. Öyle ya, sadece hayal alemi bu boyutlarda ise, her bir hissiyatımızın ait olduğu diğer alemler nasıldır acaba?
Mesela, düşünceler bir alem, hüzünler, elemler bir başka alem. Sevinç ve mutluluklar bir başka.....
Ve yalnızlıklar, zaten onlar bambaşka bir alemdir ve bütün hepsini içine alacak bir genişliktedir. Ve ruhun yolculuğu da aslında yalnızlık anında başlamaktadır. Bu yolculukta keşfettiğin herşey ve yıldızlara yaptığın seyahat, ilginçtir ki; dünyada, hatta bir ülkede, hatta bir şehirde, hatta bir evde, hatta bir odada ve hatta bir bedende, daha da ileri bir beyin hücreleri arasındadır...Yani hapishane içinde hapishane ve içinde hücreler, ve sen seyahatte.. Karanlıklar içinde sonsuz ışığı, geceden geçip nurefşanı keşfedersin...

Ve anlarsın ki, hayallerine ve isteklerine, kabiliyetlerine ve hissiyatlarına yetmez bu dünya...Aslında kısıtlı olan, dar gelen maddedir. Mana ise ruhunun gezegenlerde dolaşmasına mani değildir... Bu ve daha fazlası ihtiyaçlarını karşılayacak bir alemin varlığına hasret çekmeye başladığın noktada iman ve inanç mefhumları yetişir imdada. Der ki; ’Cennet var ve orada ruhun katettiği bütün yolculuklara yer var.’

O zaman ben 60-70 yıllık bir dünya hayatı için yaratılmadım ve bana verilen istidatlar fani olan bedenimle birlikte son bulmaya mahkum değildir, olmamalıdır...