Kişilikler, konuşmaya başlamaz bir türlü kendini ifade etmede...

....................................

Söyleyemedikleri, dilinin altından çıkar(a)madıkları çoktu...


Yığınca söz vardı, açıklamak isteyip de açıkla(ya)madığı...Tonlarca cümle vardı, yazmak isteyip yaz(a)madığı...


Onca hakikate ulaşmıştı. Ama bir türlü izah kısmına gelemiyordu bildiklerinin Xy...


Onu engelleyen birileri, bir şeyler olmalıydı...Ne zaman konuşmaya niyet etse, mühürleniyordu dudakları. Ne zaman kalpten seslenmeye başlasa, yüreği gum gum atıyordu. Ne zaman kalemine sarılsa, beyaz defterler karalara bürünüyordu hemen...


Hemen kursağında kalıyordu atacağı adımlar. Buna bir anlam veremiyordu. Ağlara teslim olmaktan bezmişti Xy...


Cinsine ait yanlışlardan sığrılmak istiyordu...


İstiyordu ki, yerli yerine otursun kişilikler. İstiyordu ki, şahsiyetler yara almadan çağlarını yaşasın. İstiyordu ki her birey saygınlık görsün...


Ne var ki, öngördüğü ya da hayalini kurduğu insan portrelere ulaş(a)mıyordu Xy...


Ne yana dönse, bir sakatlık, bir yarımlık manzara görüyordu... Ne tarafa baksa,tam tamında değildi hiçbir durum...


Aksalıkları, bozuklukları tamir etmeye gücü yetmediğini bir yolda ilerken, yaşlı bir adamın kendisine şunu demesiyle anlamıştı:

--- Dört dörtlük değil hayat...

hımm demişti bu cümleye Xy...


.................................................

MESELCİ
16 Ekim 2009,,,
Mardin