“Hoca camide” filan değil !

Babamın bir derdi var. Köyün büyüğü olarak kendisini vebal altında hissettiren bu dertten kurtulmak için harekete geçti dün ve birlikte müftülüğe gittik .

Köyün sevilen , sayılan , çalışkan imamı ailevi nedenlerden dolayı kurum değişikliği talebi ile kadrosunu köyde bırakarak kendisi hastanede göreve başlamış anlayabildiğim kadarı ile . Babamın deyimiyle “ nikah burada , kendi başka yerde ” . Ve atamasını kolaylaştırmak için lojmanda oturum imkansızlığına dair bir fotoğraflı rapor hazırlamış . İşte bu rapor yüzünden cami şu anda imamsız . Ne ezan okunuyor camide ne namaz kıldırılıyor . Gerçi beş vakit namaz kılan cemaat yok zaten yerleşim itibarıyle dağınık olan köyde . Ama camiler o dağınık cemaati toparlamak için görevini layıkı ile yapan imamlar sayesinde cemaat ile camiyi buluşturmak için değil midir zaten .

Zengin ve merhum bir hayırsever tarafından yaptırılan cami hizmet için imamını bekliyor , ama maalesef hoca camide değil !

Gece haberlerde izlediğim traji komik haberin bir benzeri bizim köyde yaşanıyor . Kumru ‘ ya atanan uzman cerrah hastanede ameliyathane olmadığını ve işe ameliyathane yaptırmaya koyularak başladıklarını anlatıyordu . Yani o türküdeki gibi “doktor bulduk , ameliyathane yok” ya da “cami bulduk , imam yok” dizeleri hala yaşadıklarımızla örtüşmeye devam ediyor .

Müftü bey ile babamın yaptığı uzun görüşmenin sonucunda bayındırlıktan ve müftülükten görevlendirilecek olan iki görevli eşliğinde oturuma müsaittir şeklinde verilecek bir rapordan sonra köye ancak bir imamın atanabileceğini öğreniyoruz.

18 yıldır oturulan lojmana oturuma müsait değildir raporu alan imama biraz da içerleyerek lojmanın son durumunu görmek üzere köye geliyoruz . Pembe boyalı lojmanın önündeki incir ağacının dibindeki eflatun zambak çiçeği bizi iki aydır bakımsız kalmış bahçenin halinden mahcup bir eda ile boynu bükük karşılıyor . Köyün cemaatinden bir genç de bize eşlik ediyor . Babamla birlikte yaptıkları tespite göre sıva , badana ve çatıya izocam döşeyerek lojmanı köylüden toplayacakları para ile ayaküstü adam ediyorlar .

Üç senedir üç çocuğu ile bu köyde hizmet veren hoca keşke “eve lazım olan , camiye haramdır” halk sözünü birazcık dikkate alarak lojmanı da köylünün seve seve vereceği destekle biraz daha bakıp onarsaydı da lojmanın bahçesindeki eflatun zambaklar gibi , başta babam olmak üzere cemaatin boynu bükük kalmasaydı .

Babam derdini eyleme döktü . Köyün cemaati ile birlikte çok sürmez , lojmanı tamir ettirir ve elinde fotoğraflarla müftülüğün kapısına dayanır . Böylece de hissettiği vebal duygusundan kurtulur . Darısı bu konulara yakınlığınca herkesin başına !


21 Ekim 2009