Sadece başarı istiyorum, hiç kimsenin başarılı olamadığı kadar başarılı olmak... Hayatla dost olup, kendimi yenmek istiyorum... Çünkü bir insan ki ne zaman kendini geçerse, o zaman bir adım öne geçmiş sayılır...

Kendimi yenmeden, kendimle savaşmadan; başkalarına beylik taslayamam! Bazen soruyorum kendime, hayattan korkuyor musun diye... Güç nedir ki? Diye soruyorum... Para mıdır, kariyer midir, kendi ayaklarının üzerinde durup "ben adam oldum!" diyebilmek midir?

’Güç nedir?’


Güç ne bilekte bana göre, ne adam oldum deyip kasılmak da, ne de göğsünü gere gere "bak ben şu oldum sen ne oldun?" diye sormak da...

Güç; gözünün yaşını silip, karşındakine şansını bağışlamakta, güç; olan paranla olmayana yardım etmekte, güç; sen de olanı bir başkasına hiç gocunmadan verebilmekte, güç; açlığını utanmadan söyleyip tokluğun ardına gizlenmemekte!

İşte bu yüzden yapayalnız hissediyorum... Egosal benliklerinin altında eleştiri yağmuruna tutup, "ben artık her şey oldum!" deyip de aslında hiçbir şey olamamış insanların yüzünden!

Peki, ben ne olacağım? Korkak yetiştiremem yüreğimi, sağ ayağımla besmele çekip maceradan maceraya atılırken, yüreğimi susturmaya çalışamam ben...

Bu kez lafım soylu dilencilere değil; hoş onlarda benim için ayrı bir dert ya... Kimsenin yapamadığını yapmak istiyorum, "ben adam oldum!" deyip egosal benliğimi sevindirip, karşımdakileri rencide etmeden, insan gibi yaşamak istiyorum...

Ne istediğimi biliyor muyum? Bilmek ya da bilmemek neyi değiştirir ki? Bazen bizim olduklarını sandıklarımız aslında bize çok uzak, bizim hak etmediğimiz, ya da bizi hak etmeyen şeyler olabiliyorlar... Her istediğimiz bizim olmuyor ki hayatta...

Herkes ekmeğinin peşinde, kimileri ise kazandıkları ekmeğin hesabını tutmadan beynini kemirebilecek leşlerin peşinde...

Hayat değil adil olmayan; insanlar... Tökezlemekten korkup başkalarını ezmeye çalışan insanlar...

Şimdi abartıyor muyum? Gerçekler bir tokat gibi çarpılınca küçülür mü insan? Şu evin içinde dönüp durmayacak hayatım, ben bu duvarları yıkıp geçeceğim, duvarlar yıkılmamak için direnseler bile; ben bu duvarları yıkıp geçeceğim, "bakın ben adam oldum!" diyebilmek için değil; insanlığımı ispat edebilmek için...


Bu arada "adam olmak" sadece erkeklere özgü bir tabir midir? Bu da tartışılır ya, her adam da adam değildir aslında...

Dilara AKSOY