Aslında sabah kalktığımda şikayetim sadece uykusuzluğum du.. Şimdi sakın uykusuzluktan şikayetciyim ve neden zamanında yatıp uyumadım diye sorgulamayın, ben yeterince yapıyorum bunu zaten.

Bilindiği gibi her zaman yaşantımız, hayallerimiz isteğimiz doğrultuda gerçekleşmiyor ve buda doğaldır çünkü burası "cennet" değil dünya hayatıdır, buda bizim gibi eksik yaratılmıştır.

Her sey düzgün gibi görünsede gün başladığı gibi devam etmedi, günün akışında illede beklentilerim ve düşüncelerimin dışına çıkan bir takım ufakta olsa aksaklıklar ve onun getirdiği stresler yaşadım.

Aslında mü’minde stress ve öfke olmamalı diye sık sık hatırlasamda, nefis işte, alışılmışlıklardan kurtulmak hayli zor ama işte bir "an"lık gaflet alıp götürüyor nefsi istenmedik boyutlara ve sabır gec kaldığından "bazen" kendini yeterince ispatlayamıyor böylece.

Ama bazen her seyi düzgün yapmak istememe ve yapmama ragmen bazı tersliklerin "illa" beni bulması, neden niçin diye beni derin "tefekkür"e de salmıyor değil ama şu benim olmayan "benlik" varya dürtüyor beni sürekli ve anlıkda olsa teslim oluyorum öfkemme.

Eskiden olsa sabrederdim, susardım, içime atardım ama artık yapamıyorum, yapmıyorum çünkü bende herkes gibi özelim ve ruh sağlığım için gerektiğinde kendimi korumaya almalıyım, aldımda ve yaşadıklarımla büyüdüm, kendime böylece daha güvenir oldum.

Yaşadıklarımın kader olduğunu bildiğim halde, karsımdaki kim olursa olsun, gerekirse masaya vurup hakkımı savunacak bilinçteyim artık, yeterki haklı olayım.

Biliyorum ki yaratılış sebebimiz "kulluğumuz" ve Allah’ın emirlerinden ayrılmamalıyız velhasır gerçek haklı olanı Allah biliyor ama olgunlaşmak adına yeri zamanı gelince susmamalı, hakkını savunmalı insan ama bunu yaparklende basitleşmemeli, çizgiyi aşmamalı.

Bunca kaderin törpisine, yıkımlara rağmen sabrım zirvede oynuyor ve susuyorum çoğu zaman, hiç bir şey olmamış gibi yaşamaya devam ediyorum..
İkizler burcunda doğanlar bilir,,, ikizlerin biri asi diyeri uyumludur, yani değişken yapıdadırlar ve bende böylece duygularımla hep zirvedeyim, anlık kızsamda nefret tanımam çabuk "gülümserim"

İşte ben buyum. :))

Nerden nereye geldim, söze bir başlamaya gör akıp gidiyor duygular, düşünceler süzülür yürek süzgecimden ve parmaklarımın ucundan tuşlara, ordanda büyük bir hızla, bazende naz ile sizlere.

Seneler önce doktorumun bana "akün" bitmiş, şarj olması gerekli dediği gibi, olmalıydı ama nasıl?
Nasıl olacak, elbette İLİM ile , DUA ile.

Bu gününü son gününmüş gibi değerlendir ve dua edin birbirinize ve benide hatırlayın dualarınızda.

Dualarda buluşmak dileğiyle kalın saygım ve sevgimle...
______________

Şahinde Hülya Kahraman / 16.10.2009