VAŞŞ HE DAYE HEE

Yıl 1966 Erzincan Tercan eski adı hamipi, yeni adı esen evler köyümüzden Zonguldak’a
O zaman ki adı Ereğli Kömür İşletmesinde madenci olarak çalışan Babamın yanına gelmek için köyümüze yumurta toplamaya gelen yumurta tüccarı Hacı amcanın yumurta arabası ile
Tercan’a geldik, eskiden köy muhtarımız olan İskender yılmazın otelinde o gece kaldık, ertesi gün Ankara ya gelen treni bekledik.
O gece Annem ben ve 2 kız kardeşim çift kişilik bir odada kaldık, ben 7 yaşındayım kardeşlerim daha küçük, birden bir gümleme ile uykudan uyandık birde baktım ki Annem uyku havli ile ranzadan düşmüş toparlanmaya çalışıyor, odanın zemini tahta döşeme olduğu için çok ses çıkarttı
O tel görevlisi geldi odamızın kapısını çaldı bir şey mi oldu abla dedi annem yok çocuk ranzadan düştü dedi, Türkçe yi çat pat anlıyordu fakat konuşamıyordu,
Köyde biz hep yer yatağında, yün döşeklerde yatardık alışık değildik somyada yatmaya
Ben gülüyordum Annem bana kendisine güldüğüm için kızıyordu
Sabah oldu kahvaltımızı yaptık otel locasında, zeytinin ne olduğunu bilmiyordum zazaca daye(Anne bu ne)bunun adı zeytin kahvaltıda yenir, zeytinle ilk olarak orada tanışmıştım
Tren garına geldik, biletlerimizi kızıl ırmağa kadar aldık, oradan da aktarmalı Zonguldak trenine binmemiz görevli kondüktör tarafından hatırlatıldı, ben türkçe’ yi köy öğretmenlerimiz Kenan efe ve İsmail Çakır isimli öğretmenlerimden öğrenmiştim
Annem Türkçe bilmiyordu zazaca konuşuyordu, ben ona tercümanlık yapıyordum
45 dakika sonra cuf, cuf, cuf sesleri arasında tren gara yanaştı, numara aldığımız vagona yerleştik
Lüks kompartıman, iki ve 3 kademeli diye yatak durumuna göre ayrılmıştı bizim ekonomik durumumuz zayıf olduğu için, tahta oturaklı en ucuz kompartımana bilet almıştık
Ah fakirlik gözün kör olsun hem mi, 3 gece 3 gündüz yolculuk yapılırımı, tahta oturaklarda
Başka çaremizde yoktu, mecburduk bu ağır şartlarla bu yolculuğu yapmaya
Nitekim tren Tercan garından, Ankara hattı güzergahında hareket etmeye başladı istasyondan ayrılırken uzun uzun siren çalıyordu,
Annemin ağzından o zaman şu sözler dökülüyordu vaşş zazaca hee daye, daye ( oy anam oyy)derde tok zemi granu( senin derdin demek k,benim gibi ağır ki uzun, uzun, çalıyorsun feryat ediyorsun ben gülüşmeye başladım niye gülüyorsun Anne dedim, tren hareket ediyor onun için siren çalıyor ki geride yolcular kalmasın, zaza ca öylemi dedi, bende zannettim ki derdi var onun için bağırıyor feryat ediyor
O günden bu güne Allah uzun ömürler versin 74 yaşında zaman, zaman o günler yad ediyoruz paylaşıyoruz takılıyorum Anne sen siren çalan tren için bunları söylemiştim diye,
2 gün sonra kızıl ırmağa vardık 2 saat rötar dan sonra Ankara dan Zonguldak’a gelen buharlı trene bindik bu sefer 2 nolu kompartımana bindik, koltukları ilk bindiğimiz trene göre daha modern daha rahattı, 3 gün 3 geceden sonra Zonguldak’a geldik , Babacığımı meraklı bakışlar arasında arıyordum
Trendeki yakınlarını bekleyen erkekler hemen çoğu kasketli idi, babam da kasket takıyordu
Bu hengâme içerisinde babamı tanımaya çalıştım, babamda aksine bizi karşılarken kendisini tanıyalım diye kasketini eline almıştı, babam pala bıyık babayiğit bir görünümü vardı
Tren yavaşladı, pencere den, babamın tren kapısına kasket elinde koştuğunu fark ettim
Daye (Anne)dedim aha babom, essamı dedi evet vallahi babom,dedim
Yardım etti bizi trenden indirdi,doyasıya bize sarıldı öptü , Anneme de gülümseyerek , hatun hoş geldin dedi, demesine dedi de gözleri fal daşı gibi açılmıştı, vallahi o zamandan beri muzurluğum üzerimde,babo dedim!.. beni öptün kardeşlerimi öptün aneyi niye öpmedin, de git velet o ne biçim söz haddini aşıyorsun ayıp ,ayıp öyle deme, böyle şeyler sizi aşıyor, hem ayıp sayılır herkes bize bakıyor olur mu?, diye cevap verdi gülüşerek,mutluluk içinde babamın kaldığı madenci kulübesine geldik,hayatımızda yeri olan,Bu özel anıyı paylaşmak istedim gönül dostlarım sizinle
Saygı ile

_____Şair67_____
Ali Cemal AĞIRMAN