dün geceden bu yana antalya’da yağmur yağıyor. bu yağmurlarda sevdiğim gelir aklıma.
Söz vermiiştik birbirimize her yağmurda buluşacaktık.sorardıM sizin orada havalar ne alemde yağıyormu.
hımmmm
’’anlaşıldı sen buraya gelmek istiyorsun derdi’’
Bense bişey demez gözlerinin içine bakardım.
hadi... bakma öyle! anahtarın nerde olduğunu biliyorsun?bekliyorum gelll
yanına gidince bazen kapıda karşılardı,kucağına alır merdivenlerden öyle çıkardık.ben sanki rahatmı dururdum.yolda avucuma biriktirdiğim rahmeti başımızın üstünden sepelerdim...
eve girince hemen saçlarımı kuruturduk.
pencereleri açar ,camın önünde dakikalarca birbirimize sıkıca sarılmış yürek atışlarımız eşliğinde yağmuru sokak ışıklarının eşlğinde izlerdik.arada saçlarımı oksar anlımdan öperdi.Rahmetin o eşsiz nağmeleri eşliğinde koyulurduk dans etmeye.bense dua ederdim içimden.ALLAHIM bu yağmur hiç dinmesin bu büyü hiç bozulmasın derdim. Rabbim duamı kabul ederdi.yağmur dinmezdi ,sabaha kadar dans ederdik.ama ben artık yorulur,kedi gibi yatağın bir kenarına sessizce kıvrılırdım.oda sessizce yanıma yatar beni izlerdi.ben artık uyku moduna geçmeye başladığım anlarda onun sıcacık koynuna sokulurdum.sabahın ilk ışıklarıyla kalkar günün ilk öpücüğünü kondurur.perdesini açar ,odadan usulca ayrılırdım.ses çıkarmamak için parmak uçlarımda yürürken bir dahaki yağmurun yağacağı günün heyecanıyla artık yola koyulurdum.