Zaman, öyküler yazdırıyor insanın hayatında. Olaylar ve kişilerle. An geliyor hiç yaşamam dediğiniz şeyi yaşıyorsunuz. An geliyor tanışmam mümkün değil dediğiniz kişi ile tanışıveriyorsunuz. Kimine kader diyip geçiyorsunuz. Kimine de tesadüf. Hoşsa, mutluysanız güzel bir tesadüf oluyor adı. Eziliyor, yok oluyormuş gibi hissediyorsanız da kader diyip çıkıveriyorsunuz işin içinden.
Olaylar mı, kişiler mi daha etken oluyor insanın hayatında? Yoksa ikisi birden mi?
Olaylar mı kişileri yaratıyor?
Kişiler mi olayları yaşatıyor?
Birini tanıyorsunuz. Hani şu tanışmam mümkün dediğiniz birini. Bir şey sebep oluyor. Tesadüf? Kader? Adını koymak için olaylar gerekiyor. Yaşamak gerekiyor.
Yaşamak.
Tanımak.
Anlamak.
Adını koymak.
Zamanın yazdırdığı bir öykü oluşuyor.
Hiçbir şey bilmeden çıktığınız bir serüven.
Siz.
Ve.
O.
Başlangıçta nelere güldüğünü bilmiyorsunuz. Hatta belki gülerken yüzünün aldığı şekli bile bilemiyorsunuz.
Neyin sizi ağlattığı hakkında hiçbir fikri yok. Hatta belki ağlamaktan nefret ettiğinizi ve bu yüzden hiç ağlamadığınızı bile bilmiyor.
O sizin neler yaşadığınızı bilmiyor. Siz onun hangi yollardan geçerek geldiğini.
Çerçeveler içine oturtmaya çalışıyorsunuz birbirinizi. Kendi sınırlarınızın içine hapsetmeye çalışıyorsunuz. Boşuna mücadele ettiğinizi fark etmeden. Karşılıklı yok sayıyorsunuz aslında birbirinizi.
Yürürken yanından geçip fark etmeyeceğiniz bir insanla yan yana buluveriyorsunuz kendinizi.
O’na göre kimsiniz?
Size göre kim?
Sıfat arar insan kendisine. Bulmak istediği sıfatlardan birini bulup oturmak ister odağına. Çoğunlukla bulduğu, aradığı sıfat değildir. Üzülür, incinir.
Kelimelerden, cümlelerden, tenlerden anılar yaratırsınız.
Karşılıklı içilen kahveden. Dokunan kadehlerden. Yakalanan bir bakıştan. Bir telefon konuşmasından. İki satırlık mesajdan.
Anılar biriktirirsiniz.
“ En güzel anılar, iki kişilik hayallerden doğar “
Anı, geçmiş.
Hayal, gelecektir.
Geçmişinizi yaratırsınız, ,istemediğiniz kadar.
Gelecek?
Belki.
Hayal kurmayı unutmamışsanız.
İkiniz de.

Eser Aslanlı
izmir