-Seviyorum Kime neeee....

Storların arasından cılız bir güneş sızıyordu yatağımıza ve parmakları gezinirken
dudaklarımda saçlarımda.Hawarr dile yarrr mırıldanıyordu usulca sonra..
-Ne güzel uyudun Yosunum hiç doyamadım seni seyretmelere sevmelere,kal canom sinemde böyle ömrümce.
Onun her bir sözünde kalbim aşkı ile yeniden ilk heyecanları yaşıyor.Elleri ellerimde defalarca kokluyor,öpüyorum aslında bende hiç doyamıyorum.Gözlerimden bir kaç damla yaş düşüyor yanaklarıma,avuçlarında hissediyor.
- Hayran ağlaysen mi? soruyor ve öpüşlerinde saklıyor göz yaşlarımı…
-Cabbar neden bu kadar çok bağlandım sana? Neden sevdim ölümüne? Neden bu kadar çok sen kokuyorum canımdan bile çok sen,tenim,bedenim,ruhum sen…işte bundandır kızıyorum kendime inanamıyorum olan bitene yarr
-De be iyi etmedin mi Yosunum? Hani ne kadar sevsen ben kimin sevemen ikigözüm, hele ki benim deştime sor,sor hele ağan nasıl seviyor oyyy?
-Bilirem ağam bilirem ki neyin sorayım.
-Bilemen Yosun, kimsecikler de bilemez bi ben/bi Allah..
-Etme ağam benim bilmediğimden görmediğimden gayrisi ne? Hele bi de….
-Kızz dellendirme beni biliysen kış meyveleri pahada ağır olur az bulunur sen benim ömrü billah ilkbahar,yaz,sonbahar beklediğimdin.Yosun kışıma geldin,ahan da bu cana can geldin.Mevsimlerin her birini sen getirdin sende sevmişem hayrane kışları da sende yaz bellemişem.
-Her defasında kış deme ağam essah içime bir şey oluyor. Ya kış tez geçerse ? Ya seni benden alıp giderse ?Ya kar/boran kapatırsa yollarımızı ? Ya bir daha göremezsem ..
Ya korsa beni bi başıma bu kışlar aman fikri bile bana azap veriyor,bana ölüm.Peki sen neden düştün benim ilk baharıma de ağam,neden bennn….?
Bunca yolu yatakta laflamak için gelmişiz,sen beni,ben seni nasıl da sevmişiz demek için…hay Allahhh…
Bakışıyoruz dakikalarca benim dudaklarımı aralıyor mahcup bir tebessüm az daha sokuluyorum bağrına.
-O ne utangaç gülmeydi kız, kurban olurum sana kaç zaman oldu ayrı,gayrımız da yok amma hala utaniysen mi benden?
-Ağam sen benim gibin çocukla çocuk olursun ya ona gülerim senden değil de sana ettiklerimden utanırım.
-Azizem ağan Beyrut’ta/Zivistan’da kalır her daim konu sen olunca çocuk olurum,seninle koşar oynarım hatta seninle o ilk gençliğime dönüyom kızz.
her zamankinden daha bir yakın sarılıyoruz ve kapatıyorum gözlerimi koynunda hülyalara dalarak.
Dayıyor yüzünü yüzüme sıcaklığında geziniyorum/kısık sesli şarkılar mırılanıyor kulaklarıma.Sonra Kürtçe ezgiler …buke ıspahi/buke hoşşe…güzel gelinim,hoş gelinim….
Yarabbim ben bu Cabbar külfetinin/sevdasının/aşkının altından hangi iradeyle kalkarım nasıl seviyorum tüm aleme inat onsuz nefes alamayacak kadar çok seviyorum.Hep derler baban yaşında,demek zenginliğini makam ve mevkiini seviyorsun da haberin yok derler ve hep düşünürüm sahi çekim gücü hangisi?
Evet Cabbar 2000 kişilik Zozan aşiretinin ağası/.Lübnan parlementosunda Hariri’nin en
yakınında.Dünya aleme sözü geçer acaba bunlar mı beni cezbeden.? Düşündükçe ve her daim irdeledikçe zozanın ağası olması,Hariri’nin 1.adamı hatta Bakan olması daha bir çok özelliğinin beni asla ilgilendirmediği kanaatine varıyorum.O benim için sevdiğim adam/ o benim ikinci ilahım.O benim nefes alışlarım/can damarım...
Öte yandan aileme baskılar gittikçe büyüyor.Yosun dünyalar güzeli,iyi eğitimli,önemli bir ailenin kızı,Cabbar’dan 30 yaş küçük ve de hepimizin göz bebeği/ ne olursa olsun bu davul denk değil diye babamın/annemin hatta tüm aile efradımın başının etini yiyor toplum.Hele ki bana yapılan baskılar.Bütün bu olumsuzluklara karşı tanrıça Kibele gibi dik duruşlar sergilemem ne kadar zor.Bunu kendim için/ağam için aşkım için yapmalıyım.
İşte bu olan bitenlerden sonra Cabbar’ımı daha fazla seviyorum.Biz bize yetiyoruz gerisi bahane o.. yine kelebek hassasiyeti ile dokunuyor tenime.Seviyorum.Seviyorum….aşığım.
.........KİME NEEEEEEE........