Bir müzik öğretmenimiz vardı. Felsefe derslerimize de giriyordu. Çok kısa boylu... Bir elli yoktu. Yaşlı, kel kafalı, esmer, tıknaz... Bir gün sınıfa gireceğiz... En önde o, arkada biz... Kapıyı açmaya çalışıyor... Arkasından yaklaştım, ensesine üfledim.

_ “Kim yaptı onu?”

_ “Ben...”

_ “Neden yaptın?”

_ “Birisi, birisinin ensesine üflerse; o, ona âşık olurmuş da...”

Anında kahkahalar yükseldi!

yükselmezmi hic ben bile güldüm böyle bir seyi göz önünde canlandirinca.

Domates” adını taktığım bir erkek çocuk vardı.
cok komik.

biz ananelerine sımsıkı bağlı bir toplumduk. Büyüklerimize, ne olursa olsun, saygılı olmalıydık.
evet.

güzeldi her bir yazi yüregine saglik.sevgiler.

_ “Peki! Kar gibi bembeyaz, kabarık, enli ve uzun olsun!” dediğini ve verdiğim sözü yetirip, ona da Selanik bir atkı ördüğümü yazdım.

Çok güzel savunmalar hazırlamışsın.

Avukat olmalıymışsın...

Tebrikler...

Hoş bir tebessümle okudum anınızı.herkes gibi benide lise yıllarıma aldı götürdü.Ben burdur endüstri meslek lisesi ilk kız mezunlarındanım.350 erkek öğrencinin içinde 5 kız öğrenci olarak bir hayli şımarıktık hocalarımız bizi korumak için adeta harem ağalığı yapıyorlardı.
Çok güzel ve çok komik anılarla dolu geçen 3 yıl.Hani deriz ya iyiki yaşamışım öylesine yaşanan güzel yıllar iyiki yaşamışım.
Güzel bir paylaşımdı teşekkürler.

Lise birinci sınıfta benim yüzümden on beş gün okuldan uzaklaştırılan arkadaşlarım geldi aklıma sevgili Onur bilge.

Saygı duruşundaydık ve çok sesszidik. Ardından İstiklal marşı söylenecekti. Okulumuz yeni yapılmış ve şehir dışındaydı. Ortam o kadar sesszi ki bir anda o sessziliği bir inek möölemesi ile bozoldu. Ben kıs kıs gülmeye başladım. Benim kıkırdadığımı gören arkadaşlar da gümeye başladılar ve bu gülüş dalga dalaga yayıldı. O an sıranın başında oan ögretmenler önce kimin güldüğünü tebit edip idareye bildirdi. Okuldan on iki arkadaş bunların beşi bizim sınıfımızdan okuldan uzaklaştırılam cezası aldı. Ben idareye gidip onların suçu olmadığını önce benim güldüğümü ve cezanın benim almam gerektiğini söyledim ama öğretmenim inanmadı bana. " Ben seni görmedm onları gördüm. onları kurtarmak için yalan söylüyorsun" diyordu. Evet onları kurtarmak istiyordum ama suçlu olan da bendim.

Arkadaşlarım cezalarını tamamlayıp döndüklerinde bana hiç kızmadılar çünkü onları kurtarmak için suçu yüklendiğimi biliyorlardı ama kabul edilmeişti ve benim yapacağım bir şey kalmamıştı.

Her yazınız anılarımı bir bir çıkartıyor ortaya.

Sevgiler yüreğinize

En önce o, arkada biz...

En önde o,arkada biz (olması lazım) En önce o sonrada biz .önceden sonra arkada uymamış.

“Yapacak mısın, kızım; tahtadaki soruyu?” diye alay etti.

Sınıfta sakız çiğnediğim, yün ördüğüm, kızların bacaklarına baktığım doğruydu

Kahramanımızın kız olduğu anlaşılıyor.Halbuki kızlar değil genelde erkekler kızların bacaklarına bakar.

Yanılıyor muyum?

Anılar ,yaşandıkça,yaşatıldıkça değer kazanır Onur Bey. Babalarımızın böylesi güzel çabalarına laik olmalıyız. Eğitimimizi onlardan aldığımıza göre de yollarında devam etmeliyiz.Anılarınıza Saygımla. Devam ediniz.Elinize sağlık.

ve bu arada ayrıca hafızanıza da hayranlık ifade etmeme müsade edin.

10 puanla taltif edildiniz. benim rahmetli dedem de eğitmenmiş. babam her zaman örtemen değil, eğitmen diye iftihar eder. eski eğitmenler işinin hakkını veren kişilermiş. allah bu millete hizmet edene ve Türk toprağına aşık olanlara gani gani rahmet etsin. amin.