Gururumu tapuladım, kimseler benden alamayacak bir daha… Acı çekmek bile parayla olsa keşke… Lâkin o zaman beş parasız olanlar ne yapacak?

Acısız, parasızlığın mührünü mü basacaklar? Misafir oldular umutlarım bu gece de bana… Bir sakıncası mı vardı senin için? Çok geç değil mi, yalandan da yalan o sevdaya sırt çevirmek için?

Yüreğimle çok kavga ettim, aylarca baş edemezken, tek bir çelme onu kendine getirdi… Sonrasında gururumu tapuladım, bir sürü duvarlar örmeden, yüreğimin acısıyla kala kalmadan önce…

Önlemimi almak istedim… Ya da mutsuzluk parayla satılsa keşke… O zaman zenginler bile almaz ki… Hani bedeli olan her şeyin, acı bir yanı olmasa…

Ne bileyim hayat hep tatlılardan ibaret değil ya… Yeter ki hayata kan kusanlar fazla olmasa!

Seni bana geri verdiler hayat! Umutlarım tazelenip, bir de kendim güzelleşirken bana seni verdiler… Ama onu aldılar!

Doğru sanıp da, sağı solu, arkası, önü; her bir yanı kördüğüm dolu, ömürlük sanılırken zulümlük sevdamı; onu aldılar benden!

Takas yaptık yani… Ben aşkımı hayat uğruna feda ederken, seçimlerimden ötürü madalya verdiler… Yine de aldanmadım gülen yüzlere, gururumu tapuladım, şerefimi asla ama asla satılığa çıkarmadım!

Bir anda çocuk oldum, büyür oldum; büyük oldum, kadın oldum, erkek oldum; yaş oldum, kupkuru oldum… Söner oldum, yanar oldum, paha biçilir, paha biçilemez oldum! Bir anda sersefilken güçlenen oldum!

Hayatı yaşayarak gören oldum… Gözyaşlarımı sandığa kaldırdım, değeri biçilemezmiş… En buruk anların kıymetini bildiren tek gerçekmiş…

Sonunda bilen oldum… Her şeyi bilip, her şeyi gören… Hayat yormazmış aslında, yoran hep ama hep bizlermişiz kısa mesafelerde bile…

Bitti mi sorgular? Çetin sınavlar bitti mi? Yoksa esasında şimdiden sonra mı başlıyor? Susuyorsunuz, hep ama hep satırlarım uçtuğu anlarda…

Hızıma yetişebilene hayatım armağan olsun! İmkânsızlıklarla dolu endişe anlarındayım… Ruh hâlimin kapsama alanı dışına sizleri de mi almalıyım?

Gülün şimdi… Sizler bunu hak ettiniz! Sevgiler parayla satılamayacak kadar değerli… Değerli olanların değerini bilebilsek keşke…

Keşkeler hep ama hep azınlıkta olsa… Kim bilir belki bir gün…

Güneşin doğduğu bir anda, aniden… Korkunun ecele faydası yok demişler… Korkularımı çamura attım, kimseler o çamura batmasa keşke…

Soru işaretlerim yine ünlemlerimden fazla çıktı… Sorularımda kendimi bulmaya çalışmasam keşke…

Dilara AKSOY