Kendimden uzaklaşarak kat ediyorum ardımda bıraktığım ayrılığın yolunu,elden düşme anılarım var ceplerimde.Ömrünü yüzleşmelere dönmüş,siyah tenli intiharlarımda sessizliğinin kaç cümlelik bir hikayesi olabilirki artık...

Artık yüzümden tesadüfi karşılaşmaların,iç geçiren cenazeleri kalkıyor,seninle kalmalarımın bir adınında yalnızlık olduğu,ağzımdan bir adım öteye gidemeyen geç kalmışlığın cümlelerini adlandırıyorum,gökyüzü karanlık,sahte gürültülerin yasına bürünmüş bir aşk var artık...

Biliyorum sessizliğe sarf edilen yalancı bedellerinde,hiç bir cümle erken doğamaz artık ve sen bana anlatabilecekmisin katılaşmış bir yüreğin aynada verdiği silüeti....Sana dönük karanlıklarımın ardından,buruşuk yüzlü korkulara tuzak kuracağım...Sen dilediğin kadar yak hatıraları ve yırt at....

Bir ölüye güzelsin sen artık,ay tanrıcasına benzettiğim bedeninle,yarım bir cümle kadar uzak aramızdaki mesafe ilk harfleri ayrılık morguna yatırılan..

Bilirim,dağınık iç çekişlerinde gitmişliğimin cinnetleri var,
Biraz SUS!..
Kalemine sırtını dönmüş harflerinden,adım mı bulunacak sanıyorsun...
Adımdan kaybettim ben sendeki tüm delilleri ve ben kendi hayatımın kahramanı oldum,ölümlü ruhların morarmış dudaklarına kurdum tuzaklarımı,gidişlerin birbirine yapışmış sayfalarından çevrilen ve ayrılığın bir dip not olarak düşüldüğü..

ADIMI SÖYLE VE SUS!...

Soğuk masallarda içini ısıtamamış kelimelerde,bir tenin lekesi aşk....Kirli,soluk kimliğini yanına alarak harf harf katlet bekleyişlerini...

Birimiz gidendik,diğerimiz kalan..
Birbirimizi terk ettik...
Bitişine tanık arayan garip suskunluklarda,iki kişilik bir gürültü yaşa artık...

Biz susalım artık,bir tenin ölüm soğukluğuna girmişken yaşadıklarımız...


MELİH 10-10-2007