Gözyaşlarımı seninle yarıştırmaktayım şimdi ey güzel yağmur! Onlar seninle yarışırlarsa belki ben kazanırım bir süre sonra mutluluk alır beni koynuna başlar sevmelerimin estiği o sıcaklık, duruluk…

Kendi kendimi avutup durduğum her şey bir zaman sonra karşıma gerçek olarak çıkıp yüreğimi talan bir hâle getirdi… Şu gözyaşları da ondan ibaret…

Yağ haydi yağmur! Yağ…Hızlanıyorsun gittikçe; gözyaşlarım haydi sen de yağ! Çamurdan bir ev yapın sonra sadece ikiniz için… Sen ve de yağmur için… Fırtınalar koparken oraya sığınırım ben de… Korkmam o zaman kara bulutlar gelse de…


Haydi yağ yağmur yağ! Yüreğimden acı bir serüven geçti durma da yağ! Çok sağanaksın, gözyaşlarım seni geçemez… Aniden başladın, yüreğim senin kadar hızlı değil; böyle çabucak yasa giremez…

Damlalar yüreğimin pıhtısına eriştiler… Yüreğimden akan kanları temizlediler… Mutluluk bakiydi o hep benimle, bende kalacaktı… Şu yağmurun sesiyle çelme takıp gittiler…

Bu gece de derin bir boşluk, bu gece de kopkoyu günlerin soğukluğu…

Seni sevmekten vazgeçersem hayat ; inançlarım küssünler bana, seni sevmeyi unutursam yüreğim; kalleş zaman vursun bana…

Ama seni severek ölürsem hayat; kıpkızıl gökyüzü yoldaş olsun bana…

Niyetimi bilmeden küstürdün beni bana, kahrolsun hiç dinlenmemiş, hiç umursanmamış fırtına misali anılar…



Dilara AKSOY