Ne zaman içim sıkışsa,sığındığım bir yer vardır .Yalnızlığım.İçime döner bakarım hep.Yalnızlığım bekler beni vefalıca.Sebebini sormaz sorgulamaz.Yanlışlarımı vurmaz yüzüme.Hep affeder beni yalnızlığım.Girer hafifçe koluma yürürüz.Düne,daha evveline ,güne gelmeden evvel. Bir tütün tarlasında koşuşuruz zaman zaman.Zehrin çiçeklerini kokarız beraberce.Uzanırız tütün tarlasının ortasına gece yarısı.Tütünler arasına ekilen karpuzların çıtır çıtır büyüme şarkılarını dinleriz bir zaman.Gece böceklerinin susmaz sesleri arasında.Umutlar, yıldızlar kadar parlak bulutlar gibi yakındır.İçimiz bir serinlikle dolar.Issız gecenin içinden hışırtılarla gecen domuz sürülerini,endişeyle karpuzlara ,tütün diplerine saldıran tavşanları gözleriz sessizce.Ay gümüş bir tabak aksi gibi vurur gözbebeklerimize.Zaman sanki iki ucundan kesilip tutulmuştur.Öyle konuşkandır ki ve de bilgili yalnızlığım, dur durak bilmeden konuşur benimle.Derdimi bilmek çare bulmak için didişir durur ne kadar umutsuzlaşsamda,
sabah doğacak güneşi anlatır bana sabırla."yeni bir gün doğacak birkaç saat sonra.Serçeler, tarla kuşları,karıncalar kertenkeleler hatta akrepler bile dans edecek yeni günle,yeni günle her şey yenilecek meraklanma;akşam sefaları solsada papatyalar beyaz beyaz, dağ laleleri beş on renk açacak çalı diplerinde.Zaman koptuğu yerden başlayacak yine."Işık kirpiklerimin arasından girerken gözlerime ,yepyeni bir ben doğar içimde.Ağustos böcekleriyle şarkı söyleyen,karıncalara, kuşlara ,papatyalara, lalellere bakan gözlerimde,gün doğar yeniden.yenilenen.

Kormayın derim ben yalnızlığınızdan, dost olabiliyorsanız kendinizle.