Dünyanın en anlamlı bahçesindeki yeryüzünün en güzel çiçekleriyle karşılaşmaya var mısınız?
En başında biz öğretmenler girmiştik bu bahçeye.Nasıl da vuruyordu küçücük yürekleri bilir misiniz?Kimse duymadı belki, biz duyduk bu sesleri…

Gözlerinde yıldızlar bir yanıyor, bir sönüyordu çekingen çekingen. Kimse görmedi belki bu sevgi ışıltılarını biz gördük, inanın…

Aralarında gezinirken kendimizi yüreklerinde geziniyoruz zannettik bu nadide çiçeklerimizin. Bir bize doğru yaklaşıyorlar, sonra da adeta uzaklaşıyorlardı.
Bu böyle olmayacaktı… Hepsinin önüne geçtik, şöyle bir göz gezdirelim dedik. O da ne? Hepsinin gözleri;
_ Ben de varım, ben de varım! Diye çırpınıyordu yürekleri ile beraber.

Yavrularım ben sizi ”sevgide” hatta “insanlık sevgisinde” dolaştırayım mı, dedim.
_Beni de al… Beni de al, diye sardılar etrafımızı.

Yavrularım ben sizi “vatan sevgisinde” dolaştırayım mı, dedim.
_Ben de geleceğim…Ben de geleceğim, diye koştular ardımızdan hiç eksiksiz.

Yavrularım ben sizi “Bayrak sevgisinde”, “Cumhuriyet sevgisinde”, “Uygarlık sevgisinde” dolaştırayım mı, dedim.
Dalga dalga yankılandı coşkulu sesleri yüreklerimizde ve şimdi ise bayrak bayrak doldurdular yurdumuzun dört bir yanını…

Yavrularım ben sizi “bilgi sevgisinde”, “ilim sevgisinde” dolaştırayım mı, dedim.
Hep birlikte fırladılar ayağa!...Bir görseydiniz onları. Baharda çiçeklerini güneşe açmış gibiydiler rengarenk, pırıl pırıl… Mis gibi.

Sonra başladık ilim şehrinin birbirinden değerli bahçelerini dolaşmaya.
Kimi zaman yazıyorduk elimizde kalemle… Bilgi ışltılarını yıldızlaştırmaya uğraştık. Sonunda dağınık olan harf yıldızlarını birleştirmeye başardılar da her biri güneşten cümleler dizmeye başladılar artık.

Kimi zaman ses veriyorduk en ümitsiz vadilerde yılmadan. Bir de baktık ki, bu sesleri dizmeye başlamışlar ustalıkla. O da ne? Her birinin yüreğinden kopup geliyor şarkı gibi sözcükler birbiri ardına.
İşte o zaman anlamıştık biz onları. İşte o zaman anlamışlardı yavrularımız bizi. İşte o zaman fark ettik kalplerindeki hazineyi…

Biz, ilk emri OKU olan Rabbimizin emrine uyarak, savaş esirlerine okuma yazma öğretmesi şartıyla özgürlüklerini veren Peygamberimizin çizgisinde bu yola baş koyduk.

Biz, Ulu Atatürk’ün “Hayatta en hakiki mürşit; ilimdir.” Tavsiyesine yüreklerimizi koyduk da uygarlığa ilk adımın “okumak” olduğunu kavradık. Biz, Atamızın geleceğimizi emanet ettiği öğretmenlerden olmaya yemin ettik de; dünyanın en güzel çiçeklerini hazırladık bu kutlu bayrama. Bu OKUMA BAYRAMINA…

Şimdi sizleri dünyanın en anlamlı bahçesindeki yeryüzünün en güzel çiçeklerini izlemeye davet ediyorum. Buyurun Efendim.
TURGUT YILDIZAN[