Ben yalnız kaldığımda ,daha doğrusu kendimle baş başa kaldığımda ,kelebek vadilerine inerim,
derin derinliğe ...Güneşler vardır orada altın sarısı gibi ışıklarla,mavi bulutlara bakarım yavaş yavaş,ürkütmeden kelebekleri ...

İçimde yalnızlık diye birşey kalamaz,izin vermem ki ;bize sunulan mucize güzellikler karşısında
sus derim sessiz ol,bak bir günlük kelebeğin çiçeklerdeki özgür sevinçlerine.Öyle mutlular ki çiçek çiçek gezinirken bize,Yücem in doğadaki güzelliiklerine bakın der gibi,sedasızca,ayrı renkte doğa tablosunda o narin uçuşlarını ,görmemizi öyle isterler ki;kimimiz kelebekleri
tanımayız bile,hatta ilgi alanımız bile değildir belki.

Gece ve gündüz kelebekleri vardır,ben güneşin sıcağında sakin ve sedasız,kelebekleri çok sevdiğimden ,yalnız kalmak istediğimde KELEBEK VADİlerine inerim...

O güzel şovları beni alır götürür.Öyle mutlu olurum ki;kelimeler yetmez.
Kelebek vadilerinde ilhamım çoğalır,sayfalarıma değerler,mısralarım güzelleşir,heyecanım başlar. Kelebeğin doğuşu gibi...

Sayfalarımda öyle sessiz dolaşırlar ki ve de masum,asil gururlu,bir günlük yaşantılarını
düşünmeden,çünkü tabiat kanunlarını çok iyi bildiklerinden aldırmazlar...

Sevinçlerimiz ,neşelerimiz,baharın uçuşan narin kelebekleri.Kaybolurum sizin keebek vadilerinizde ,gece kelebekleri alır götürür beni ,tekrar güneşli sabaha !

Aç ellerini yakala usulca,tozlu kelebekleri incitmeden yavaşça ;ne kadar güzeller değil mi ?

Kelebek Vadilerindeki düşler ,düşünceler !

KELEBEK !
İşi gücü eğlenmektir
Kanatları ipek ipek
Hep dolaşırlar
Çiçek çiçek
Hadi koş,çocuk ol
Gözlerinle kelebek
Yakalasana !
Kanadını ,sakın kırma ...

Oya Gedik