Annem beni doğururken hiç acı cekmemiş ölye dedi o günleri anlatırken .Doğduğum zaman sen çok terlemişsin,çok sıkıntılı ve zor geçirmişsin doğum anında

Dünyaya ilk geldiğimde karanlık bir odada gibiydim,hiç birşey göremiyordum,gözlerimi açamıyor,hissedemiyordum,galiba sadece bir koku duyuyordum.İlk başlarda anlam veremesemde zamanla bu kokunun anneme ait olduğunu anladım.Onun kuçağında uyuyor, onun kuçağında süt içiyor.onun dokunuşlarını hissediyordum.İlk görmemde annemle oldu,sen hep uzakta belli belirsiz görünürdün baba.

Zaman anne karnında nasıl geçiyorsa burdada öyle geçiyor galiba ,şimdi büyüdüğümü hissediyorum,bu büyümelerden sonra annem daha az zaman harcıyor bana daha az ilgi gösteriyor bana.

Ve senle ilk tanışmamız baba.Gece vakti uykunun en ağır zamanında başlayan ağlamamla annem uyanıyor,gün boyu çok yorulmuş sana canım süt ısıtmamız lazım sen ısıtırmısın diyor,sen kalkıyorsun sütü ısıtıp içeriye geldiğinde annem uyumuş halde ,kıyamıyorsun anneme ne çok severdin onu,sen yedirmek istiyorsun sütü benim gözlerim sana bakmakta sonra alıyorsun beni yavaşça gel benim güzel kızım diyerek işte ilkkkez senle oda baba kız oluyoruz baba.

Zaman bir birni kovalarken biz senilel hiç ayrılmıyoruz baba.Artık annem daha az zaman ayırıyor bana,ne yapsın gün boyo hem evişleri hem bana zaman ayırıyor onun için baba senin zili çalmanı bekler her kapı çalmasında baba baba diye kapıya koşardım,sen olmayınca çok üzülürdüm,sonra sen gelince kuçağına koşar sen bana hanimiş benim kızımder beni kuçağına alırdın.

zaman denilen açımasız sübyan,beni çok değiştiyorken seni daha eşşiz yapıyordu benim gözümde ben on’lu yaşlara geldiğimde seninle saklambaç oynardık ağaçlar arasında, birbirimiz sulardık pikniklerde,sen hergece beni öper ışığımı kapatır öyle yatardın.

Yıllar birbirini kovalarken enderin ayrılıklarıda birbirinde getireçekmiş bilemezdik.artık onbeşli yaşlardaydım.artık sizden ve evden daha bağımsız davranıyordum.Senin doğruların bana yanlış gelmeye ,benim doğrularım sana yanlış gelmeye başlamıştı,daha az zaman geçirmeye başladık beraber.Sonra yirmili yaşlar artık daha az yemek yer olduk beraber ,sen yer sofrasında isterdin yemeği ben masada isterdim sonra siz yerde ben mutfakta masada yer oldum yemekleri.
Daha az sohbet olurdu aramızda oda ya para için ya arkadaş toplantıları için izin için olurdu.Sen hep karşı çıkardın korktuğun için heP arkadaşlarımı sorar izin vermezdin ben kızar karşı çıkardım. Aramızda sokuk rüzgarlar eserdi ,sonra bu rüzgar fırtınlara döndü,annem seni razı eder ben heyecanla arkadaşalrıma gider ,hızlıca koşardım arkada sizi nasıl bıraktığımı bilmeden.Arkadaşlara sinemaya gider,kafelere gider vitrinlere bakardık,ben begendiğim şeyleri isterdim sen maddi durumumuz iyi değil diye alamazdın ben kızardım ,küserdim seni kırdığımı bilmeden baba.

Sonra üniversite sınavının sonucu ve tıp fakültesini kazandığımı duyunca sonkez baba kız oluşumuz baba gözyaşlarımızla birbirimize sarıldık ağladık.Sen üç gün boyunca ağladın ben anlamsız bulurdum şimdi daha iyi anlıyorum baba o göz yaşlarının nedenini benden ayrılamının açıydı değilmi baba.
Annem hergün arardı beni telefonla,sen hiç konuşmazdın.babanın selamı var der kapatırdı.Seninle konuşmak isterdim bazan hep işin çıkardı müsait olmazdın sana ozaman kızar bende istemezdim,şimdi anlıyorum baba altı yıl boyunca neden benle telefonla konuşmak istemediğini çünkü dayanamaycak,ağlayacak,çok üzüleçektin.altı yıl hiç aramadın ve altı yılın sonunda da edebiyete gittin baba.
Senin ölümün bir aşkında sonu oldu baba,senle benim aramdaki o büyük aşkın.şimdi baba çok ünlüyüm çok zenginim evlendim ve bir kızım var adını senin koymanı isterdim baba,on beşine bastı bugün baba senle benim ayrı düştüğümüz yaşta baba,galiba ne ektiysem onu biçiyorum baba çok zor günler geçiriyorum baba.
Baba şimdi kırk yaşındayım .İnan hiç birşey bilmiyorum oysa ne çok şey bildiğimi sanırdım,
sen babam;şu an yanımda olsaydın.yine bana gel güzel kzım deyip kucağına alsaydın yine ellerimi tutup şıkıca hiç bırakmasan,dizlerine yatıp saçlarımı okşasan ziller çaldığında gene sen çıksan karşıma baba şimdi öyle yalnızımki baba ,biliyormusun baba sen benim hala tek kahramanımsın.çünkü sen benim babamsın baba.


selçuk bozdağ/2009