Hayatımızın her bir sanıyesinin geri gelmedği gibi yaşanan mutluluklar da aynen geri gelmiyor hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacağını anlıyoruz.
Nitekim hayatımızda okadar çok zaman olduğunu düşünüyoruz ki boş geçilen zamanın değerini anlamıyoruz.Ceneb-ı hak bizlere boş zaman harcamayın emrediyor bir insan oğluna söz veripte bekletmek kul hakkıdır.onun ömründen giden zaman birdaha hiçbir şekilde ödenemez.Harcadığımız ve harcattığımız zamanın bedeli bize ne olarak mal olacağını bilemiyoruz taki zararını görene kadar oysa bu dünyanın sonu geldiğinde elbet hesabını vereceğiz.Geçen zamanın değerlerini bilmediğimiz gibi cahıllik ortamlarını tercih edercesine yaşamıyormuyuz? ilim almaz iken taştan farkımız olmaksızın bilmemenin cezasını o taş gibi yuvarlandığımız da anlayabiliyoruz.Aynı zamanda nereye nerede yuvarlanıp hangi çukurda duracağımız belli olmuyor.
Oysa baksanıza durduğumuz yer sonuçta yıne bir çukur.