Bir bardak çayım ile yudumlarken anılarımı aklıma takılıverdi. Beklentimi karşıla, beklentini bul...
Senin beklentin değil benim beklentim olmalı dediğinde ise; alabileceğim en güzel dersi de almıştım. Benim beklentim zaten; senin beklentindi.

Peki; beklentiler mi hayatımızı yönlendiren dediğimde ise; durgundu yüzün ve gözlerin daha bir şaşkınlıkla kırpıyordu zamanı...

Beklentiler hayatımızı yönlendirir dediğinde ise; şaşırma sırası bende idi. Zaman bu sefer; benim kirpiklerimden kesiliyordu.

-Sevgi beklenti midir?
-Beklentidir.
-Peki; beni sevmeni istediğimi söylesem yetmez mi?
-Sevgiyi haketmek için de emek vermelisin.emek vermek içinde; beklentimi karşılamalısın.
Benim beklentim ise; senin beni sevmendir. Sorgusuzca, yalansızca..
Seviyorum demek yeterli değildir. Söz ile davranışlar bütün olmalıdır.
-Ben beklentiyi çözmeye çalışıyorum. Benim beklentim; okyanus olmak ise; senin beklentin de okyanus olmak mı?;
-Benim beklentim senin okyanusun da olmak...








Not: Yarım kaldı..Daha sonra devamını yazacağım..
saygılar..