Günün bize ne getireceğini bilmeden yaşayıp giderken, gün içinde neler yaptığımızın hiç farkında olmadan yaşayıp gidiyoruz. Oysa ne çok şey yaptığımızın hiç de farkına varamıyoruz. Dünyaya hiçbir şey bırakamadım diye yakınma! Sen farkında olmasan da o kadar çok şey kattın ki hayata.

Rüzgâr esti saçlarının arasından kokun yayıldı havaya. Bir parça ekmek attın balıklara, martılara. Balıklar martılar tanıdı seni, sevdi... Yolda yürürken rastladığın bir yaşlı teyzeye gülümsedin belki, o da sana… Neşenle mutluluk saçtın etrafına… Ya da bir şarkı mırıldandın… Sesin soluk verdi tüm doğaya. Yolda yürürken bir taşı kaldırıp kenara koymuş olabilirsin meselâ. O taşın verebileceği zarardan kurtuldu insanlar, bilmeseler ve görmeseler de… Belki gazetede gördüğün bir vefat haberine üzülüp ölenin ruhuna bir Fatiha okuyup göndermişsindir. Küçük bir kediye bir içim süt vermiş olabilirsin. Ya da bir sokak köpeğine bir parça kemik… Kim bilir farkında bile olmadan ne çok iyi şey…

Hayatımızda yaptığımız minicik şeyler belki bizim için hiçbir şey ifade etmiyor olabilir. Ama dünya için anlamı çok büyük. “Arkamda hiçbir şey bırakamadım.” Diye yakınmamalıdır insan. Yapılan küçük küçük iyiliklerdir dünyayı yaşanır bir yer haline getiren. Hiç farkında olmasak da.


ÖZGE AKIL