Üsküdar’lı bu küçük kız,dört kardeşin ilkiydi. Bu küçük kız ,bir gün bahçesinde oyun oynarken
paslı bir çiviyle tanıştı elleri ,ilk şiirini toprağa yazdı çivinin pası ellerine yapıştı.O günden beri hala yazıyor çiziyor ve okuyordu eline geçen her kitabı.Sevmişti o paslı çiviyi bir kere;okumaya sevdalanmış kaleme aşık olmuştu.Bu küçük kızın
yaşadığı dönemlerde ,gazete yapraklarından yapılan kese kağıtları ve fileler vardı .Bu günkü naylon poşet yoktu,iyikide yokmuş .Bu naylon poşetlerin geri dönüşümü yok kesinlikle de yok olmuyor ve doğayı yok ediyor.

Bu küçük kız en sevdiği şey kesekağıdlarını yapışkanını çözüp okumaktı ,farklı şeyler bulup öğreniyordu .Babası manavdan meyve almıştı kesekağıdında,eve geldi annesi meyveleri bir kaba aldı tam kesekağıdını tam çöpe atıyordu;anne atma diye bağırdı,annesinin elinden alıp
kayboldu mutfaktan.Suyla kesekağıdını yapışkanını açtı ve kuruttu.Tek sayfa gazete eski tarihli,
karikatürlere baktı yazıları tek tek okudu ;gazete kağıdını altında bir şairin hayatı gözüne çarptı,okudu bir daha okudu bıkmadan,bir şairin kısaca yazılmış hayatını öğrenmiş olup çok etikisinde kalmıştı.Bu küçük kız şaire ait olan bölümü kesti,kesekağıdından ve bir defter arasında sakladı o yazıyı yıllarca atmadı. Bu küçük kızın ilgisini çeken de şairin okul yıllarındaki
zor günleri,müsvedde kağıdı alamıyacak durumda olması.Sınıfta arkadaşları karalama yapıp çöpe attıkları kağıtları,ders bitiminde sınıftan en son çıkıp kırışmış ,buruşmuş kağıtları çöpten alıp,
eve gittiğinde ütüyle düzeltip,üzerindeki çizgileri de silgisiyle silip ,şiirler yazarmış...

O dönemlerde teknoloji sayfası yoktu ki;olsaydı çöpten kağıt toplamasına gerek kalmayacaktı.Bügünse günümüzde imkan çok kitap okuyan sayısı aza indi..Bu küçük kız kesekağındında tanıdığı şaire çok üzülüp,örnek alıp okumayı ve yazmayı ilke edinmişti ..!
Bu küçük kızın evinde minyatür kitaplığı vardı;tıka basa da doluydu.Bu küçük kız defterine
kitaplarını adını yazdı,arkadfaşların da adını yazdı ,kütüphana düşleriyle ,arkadaşlarına kitap veriyor ,okuyup bitiren yenisiyle değişiyordu.Bu küçük kızın kitapları gözbebeğiydi !
Bu küçük kız aşılanmıştı artık okumaya,büyüdükçe daha da yoğunlaşmıştı;eline geçen her yazıyı okuyor ve not alıyordu..!Kitap kurdu olmuştu...Kalabalık bir ailede büyüyordu,annesine yardım etmesi gerekiyordu arada sırada,fakat bu küçük kız ın aldırdığı yoktu,hep kitap okuyordu;tabiki ailesi de çok kızıyordu,öncelikle annesi.Bu küçük kız zayıf ve çelimsizdi, yemek yemek aklına bile gelmiyordu;kitap kurdu ya okuyup besleniyordu...,

Annesi bir gün ev temizliğinde,bu küçük kızın kitaplarını ayıkladı sormadan bir bölümü de attı,bu küçük kız çok ağladı ağlamasına da okumaya daha da çok bağlandı. Oyun oynarken bahçede birden kaybolup tavan arasına kaçıyordu; aydınlık camını açıp ,ceviz ağacının yapraklarının gölgesinde sessizce hep kitap okuyordu gizli gizli ,’tokatsız azarsız’ çok da mutluydu artık kendinden geçiyordu okurken .Bahçede oyun oynayan arkadaşlarının oyun çığlıkları onu hiç ilgilendirmiyordu..!

Bu küçük kız ,her kitap okuyuşunda kendini büyümüş hissediyor ve beyin kütüphanesi zenginleşiyordu. Bu küçük kız büyümüş ve evlenmişti ;çocukları da olmuştu...

Annemden kurtuldum rahat kitap okurum şiir yazarım derken eşi annesini aratmamıştı !
Okuyun okuyun kitap okuyun,yastığınızın altında mutlak bir kitap bulundurun ,bu küçük kız gibi gizli gizli okuyun .YETER ki okuyun ..!

Oya gedik
İlk denemelerimden !