İSİMSİZ
Her gün gibi hücrelerimden bir kaçını daha kaybettim bu günün solan ayazında.Üşüyorum ama titrememe ses verecek bir ruh yok benliğimde.O da çoktan terk etmiş beni içtiğim sigaranın dumanı gibi.Uçup gitmiş kaybolmuş gecenin bordosunda.

Durdum şimdi çaresiz,bekliyorum sabahı telaşla.Ne bir çift göz var etrafta,ne bir nefes.Bana ait eskimiş bir kareden başka bir an yok şu an gözlerimde.

Adını koyamadığım bir hikayenin kaybolmuş bir parçasında olduğumu biliyorum.Tarıyorum sayfaları hızlıca ama bulamıyorum,bu gece olmam gereken sayfayı.

Anlıyorumki;şimdi bir gece koparıp atıvermişim o çok mutlu olarak okuduğum en güzel satırları.Ondan bu kaybolmuşluğum,ondan bu düşünceli halim.

Bu gece deniz çok durgun ve cazibeli ışıklarının gölgesi düşmüş bedenime.Cezbediyor beni gel diye.Soğuk ve tehlikeli belki ama yürüyorum suya doğru,korkusuzca.

Düşünmeksizin karanlığa bırakıveriyorum kendimi,güneşin doğacağına inandırarak kendimi…