Seninle yeşertmiştim umutlarımı. Çoraklaşmış toprak gibiydim. Uzun yıllar geçmişti üstünden bereket timsali yağmur yağmayalı. Hani toprak çatlar ya ! O çatlaklar açılır ve yarık oluşur yüzeyinde. Bir damla yağmurla sanki ilkbaharına dönecek gibi olurlar. O yağmura susamıştır aslında.

İşte ! O bir tek damlaya muhtaçtı ruhum. Sağanak gibi gelmişti senin yağmur damlan. Yeşile dönüvermişti toprağım. Sonra birden bire çıkıvermişti o güzel çiğdemler. Benim umudum olmuştu onlar. Ruhum ve kalbim yeni yetme kız kimliğine bürünmüştü aniden. Kalbimin atışına hayran kalmıştım. Öyle hızlı atıyordu ki, yetişemiyordum ritmine. Sanki orkestra vardı sol yanımda. O orkestrayla ne şarkılar bestelemiştim kalbimde. Ne hayaller kurmuştum rüyalarımda. Sabah olduğunda ve uyandığımda beyaz atlı prens yoktu yanımda. Ama rüyamdaydın en gerçek halinle. O bile yetiyordu beni mutlu etmeye. Yüzümde bir gülümseme, gamzelerimde o rüyanın izleriyle uyanırdım sabahlarıma.

Hayallerime yetişemez olmuştum. Hayalin her yerdeydi. Sokakta, aynada, yürüdüğüm yolda….. . Hatta kendi yüzümde. Aynaya baktığımda bana gülümsüyordun o gizemli bakışınla. Seni her düşündüğümde, hissediyordun ve gözlerimin içinden gülümsüyordun. O yetiyordu bana. Ey hayali sevgili !. Bu kadar mutluluğu çok mu gördün bana. Ne istedin hayallerimden. Ne istedin duygularımdan. Ben senden karşılık bekleyerek sevmedim ki !

Rüyamda seviyorum diyordun oysa. Hem de deliler gibi sevdiğini haykırıyordun. İnandım o haykırışlarına. Gözyaşların benimkilerle karışıyor ve sele dönüyordu. Bereket yağmurları gibiydiler. Benim çorak toprağıma can veren yağmur damlalarıydı onlar.

Efsunlu bir rüyada tanımıştım seni. Bulutların arasından çıkmıştın bir anda. Gülümsüyordun. Kalbim çarpmaya başlamıştı bir anda. Sözlerin alevlendirmişti o ateşi. Çok yandı o ateş. Ama aynı ateşte başkalarınıda yakmıştın daha sonra. Yanımda başka bir kadın belirdi . Aynı sözleri ona da söylediğini duydum senden saklandığımda. Bitmişti rüya. Seni gömmüştüm karanlıkların ardına.

Rüyama yine girmeye başladın. Tekrar döndüm o anlara. Ben seni unuttum sanıyordum, unutmamışım oysa... Yine birlikteydik dün gece rüyamda. Aynı yerde ve yine aynı sis bulutlarının arasında. Yine aynı bakış, yine aynı gülümseyiş. Ben hiç unutmamış, kendimi kandırmışım. Seni hiç unutmayacağım son nefesime kadar onu anladım. Sen de birazcık sevseydin ya! Rüyalarımda bile olsa. O da yeterdi bana. Kalbime bıraktığın acı hala hatırımda. Her aklıma geldiğinde, kabuklaşmış yaram kanıyor. Al al damlıyor ayaklarıma.
Birazcık sevseydin ! Olsun ! Her şey gönlünce olsun. Sen mutlu ol o da yeter bana !

Keşke !