Artık yokuştasın yüreğim…Yokuşa sürdü seni,sevdiğinin yüreği…Artık sonlardasın yüreğim…O kadar ki batıyor her şey…Hiçbir mucize onu getirmeyecek sana,hiçbir göz gözlerini güldürmeyecek,hiçbir yüz yüzüne güzel görünmeyecek…Artık vazgeçişlerdesin yüreğim…Ama yapacağını çok iyi biliyorsun…Artık yapacağını iyi biliyorsun…Sevmeler yetmiyor,sevmeler kanatıyor ve sevmeler kopkoyu karanlık bir gecede,sadece yakıyor…


Artık yokuştasın yüreğim ve çok kanıyorsun…Yardım eden yok…Gözyaşlarını gören yok…Ve de artık susup yoluna devam etmelisin,sana senden başka yardım eden yok…Herkes kendi yolunun bekçiliğini yapıyor,sevmeleriniz apayrı onunla,sevmeleriniz çok ayrı,her şeyiniz ayrı hiç gerçek olmayacak bir kördüğümsünüz ikinizde!Yollar ayrı,yollar çok ayrı…Yollar kan kusturmuş sana,senin yüreğin artık hepten yaralı…

Ve şimdi yaşayan bir ölüyü üstlen yüreğim! Ve şimdi sevmediğin yüreklerde sevilir ol,sever görün yoluna devam et…Ondan uzaklara sal kendini,kaçış biletini ver eline bırak gitsin!Boğazına düğümlenen şeyleri kaldır ortadan!

Artık son kez bil ki;o senin yârin değil…Artık son kez gerçeklere sarıl ki hâyâllerin ölsün…Artık gerçekten bir başka yüreğe sar da kendini o çok sevdiğin rahata ersin,mutlulukla dost olsun,ölü yüreğini sakın anlatma ona…Vicdan azabından bir parça bile olsun nasibini almasın,sen sadece sev…Sen sadece sev…Yabancı kollarda onu sakın ama sakın düşünme…Bırak,yüreğini serbest bıraktı,sen de o çok sevdiğini kendinden al ve yine kendisine emanet et…Bırak…Bıraktığın an bırak…

Bir masal olmasın şu yangın…Yakıp da kavurmasın serserice deli yangın…Bir kez daha;unutmayı hatırlama,hatırlamayı unutma zamanı…Haydi gönlüm cesursun sen…Unut yüreğindeki yangını da sil baştan yaşa hayatı…

Dilara AKSOY