Bu yazı benim hayatımda, U dönüşü olacak.
Ve ben bunu rahatsız olan eşimle gerçekleştireceğim.
Hadi Tuğrul Ahmet PEKEL şimdi sıra sende;
İlk kez keşke demiyorum. Bu kelimeyi çok,
Kullandım. Ama ben dünü dünde bıraktım.
Zaman geleceğe daha bir umutla bakma zamanı.
B u günlerde yaşadıklarım sanki,
Karanlık günlerin ilk adımı. Bütün ümitlerin bittiği,
İmkanların yetersiz kaldığı günler.
Nasır bağlamış yüreğimin içine yüreğini koyuver.
Ayaklarım da san ki yemin etmiş adım atmamaya.
Birde gözlerim, göz yaşım hiç bitmeyecekmiş gibi ağlıyor.
Öyle bitkin ki göz çizgilerim her an, Kırılacakmış gibi.

Aklım karışıyor yüzüne baktıkça. Zaten kala, kala
Bir dirhem aklım kaldı. Korkuyorum onu da seni,
Düşünmekten kaybedeceğim diye.
Sensiz yapamam.
Burada yanımda olduğunu bilmek yeter bana.

Beyaz gemi büyük yolculuğa hazır. Biz ise ellerimiz
Kenetli duruyoruz güvertede.
Doğrularını ve yanlışlarını sorgulamadan.
Bir çocuk yüreği gibi yaşıyorum seni.
Sensiz yaşayamayacağını anlıyor,
Çaresiz eşin.
Eğer seni kaybedecek olursam kendimi de kaybederim.
Çünkü sen olmayınca içi boş bir zarfa dönerim.
Benim yaşamım senin sırtında. Beni seviyorsan taşırsın.
Seni yazmaktan sıkılmayan BEN ve KALEMİM

Ellerim kalem tutamayacak kadar yorgun.
Gözlerim açılmayacak kadar yılgın.
Dudağım konuşamayacak kadar sitemkar.
Yüreğim dokunulmayacak kadar perişan

Öncelik her zaman sende iyi ki varsın,
Tuğrul Ahmet PEKEL

Seninle otuz yılı geride bıraktık.
972 de tanıdım.
22 ocak 976 da evlendik.
Sene 2007 22 0cak pazartesi
Evlenme yıldönümümüz.
Senin eşin olduğum için çok mutluyum.

Eşin Gülgün Pekel YUVA



Gülgün Pekel YUVA
Tuğrul Ahmet PEKEL

22-01-2007- PAZARTESİ