Bu sabah yağmur,kar ve içimde ki sebebini bilmediğim bir hüzünle uyandım.Bu defa en sevdiğim mevsim ve her yağmurda coşan kalbim beni mutlu etmiyor.Korkuyorum da bir yandan ,etrafımda en az benim kadar ıssız bu gün...sahi ne yapacaktım ben,nereye gidecektim.?Hangi kahrolası yapacağım şey sıradaydı bu gün.?
Beni esir alan herşeye bir küfür savuruyorum, alabildiğince bağırarak...Kimse duymuyor fakat..sessizliğin içinde zaten kaybolmuş sesim..Suskunluğum yine uçurumlara inat o kadar dimdik..Zaten şu aralar kimseyle de konuşmak gelmiyor içimden kendimden başka.Bu halime konuşan pek bi fazla da sebebini üzerine alınan hiç yok. Nedenleri bir bir topladım sonra başa çıkamadım da bu halim bana ve ben bu halime alışmaya başladıysam artık onlarda alışsınlar suskunluğuma ....
Bazen bununda faydasını görmüyorum ister alışsınlar ister alışmasınlar ben kendi kendime yaşayıp gidiyorum işte ..İnsan kendi kendine ile kendini nasıl hissederse işte öyle yaşıyorum.
Böyle değildim elbette eskiden, böyle parçalamazdım kendimi olur olmadık sebeplerden..
Kimin kanunu ki bunlar, banamı sordular yazarken ,hem yine kasvetlerle çelişkilerle boğuşmak bana düşmüşken;hep anlatmaya çabalamış da anlaşılamamışken....
yine oldu işte olacak olan anlatamamanın,anlaşılamamanın,gelmişin,geçmişin,
hızla geçen vakitlerin,olmayanın,olamayanın her şeyin canı cehenneme ....