yıllardan 2005 bir gönül yokuşunda çırpınan ahunur
hayata ümitlerden yoksun ,sevgiden uzak bakar baktıkçada içi burkulur
nedenler niçinler gitmez hiç aklından. sebepsiz dert çekmelere mi yansın , sevmeden evlendiğine mi ağlasın bilmem ne yapsın şaşkın ahunur
hayatın onu yakaladığı bu en boşluk anında karşısına çıkar melih. oy melih..melih...
sıcak bir tebessümü dünyaya bedeldi. öyle bir dostça idi ki öyle güven verdi ki ,bellkide oda dertliydi hayatta yakalayamadığı mutluluktan yana.
ama hep mutlu etti..
bir tanışma vesilesiydi onlara NUR.
Günler geçer bunlar çok samimi , dert ortağı olurlar.ahunur ve melih aşkı başlamıştır artık.ahunura sorarsan ;leyla mecnun ne kalır diyor kendi kendine bizim yanımızda .ahh melihh daha önceleri nerelerdeydin diye sorduğunda, melih derin bir offfffffffff çekerdi...
melihte çoluk çocuk sahibiydi, ahunurda.bazan vicdan muhasebesi yapanda ikiside çok muzdaripti ama nafile sevmiştiler birkere.hele de ahunur . aldığı her nefes arasına nasılda sığdrıyordu hiç şaşmadan melihini.
onsuz nefes almadıysam bu yaşamıyorum demek diyordu.
böyle aylar sürüp giderken daha çok bağlandıklarını farkeden melih, çareyi gitmekte buldu .a akılsız adam nereye gidersen git o kalp senle olduktan sonra. kaçılırmı kendinden?. gitti de kal diyemedi ahunur. gitsede sevecekti kalsa da. çünki o kendindeki melihi sevdi. o hep içindeydi.gitti melih .ahunurun kalbini yerinden sökercesine, deli edercesine gitti. her akşam başını yastığa koyduğunda kan kırmızı gözlerini saklamaya çalışıyordu evdekilerden ama kalbini hıçkırıkları neredeyse duyulacak gibiydi dışardan..
nasıl sesini duymadan yaşarım diyordu ahunur deli divaneydi. baktığı her yerde onun tebesüüm eden yüzü vardı. duyduğu her seste ondan bir ahenk.ah melihh...
dayanamadılar bir zaman sonra yeniden başlayalım dediler dostça. ama kalp başka dil başka dermi dostça. demez kendilerini kandırıyorlardı vicdan hesabı vardı yaa.
ama bir gün ahunur gözlerinin gördüğüne inananmadı. melih onu azda olsa unutabilmek için bir başlasıyla .oldumu şimdi bu nasıl sevgi ?yıkıldı ahunur. ama yine sevdi sevdii.nefret nedir bilmedi.
daldan dala konması yokmuydu melihin .çok gücüne gidiyordu ahunurun ama o kalbindeki o inandığı melihi seviyordu bu yarı yolda bırakan adamı değil.yine ayrılık yine kırgınlık çöktüü. haklıydı belki melih çok bağlanmamalıydılar ama uzaklaştıkça bir okadar artıyordu ahunurun sevgiyle kavrulan özlemö ateşi...başka birşey bilmiyordu herşey bütün dünyası melihin üzerine kurulmuştu. beklediği sadece bir yalın sevgi.
dünür olacaklardı melih oğluna ahunurun kızını alacaktı ne güzel esprilerle kurulan cümleler vardı komedyenleri kıskandıracak kadar yoğun hali...
bu güvensizlik veren gönül aldatmacaları bıktırmıştı ahunuru inancı kalmamıştı artık nekadar sevsede ipler kopmuştu güvenden yana. karar verdi tek başına yürüyecekti bu yolda vede öyle oldu. çok nadir arar oldu çok nadir yazar oldu . ama hergün ona söyleyemediği cümleleri şiirlerine dökerdi. melihe de artık ben eskisi gibi değilim diyordu ya kendi bile inanmıyordu. sırf melihin içi rahat etsin diye sevgiden yana söz olmayacak derdi. sadece eskiye dönük hal hatır ve güzel anılar kaldı diyordu .ahh ahunur nekadar çok sevmişsin böyle.
melih birgün artık kimseyle bağlantım olmayacak, kendi hayatıma döneceğim ,toparlanmalıyım dedi .nekadar doğru dedi demesine de ahunur yine yıkıldı. ömür boyu ondan haber alamamak düşündükçe beynini kemiriyordu nasıl dayanırım özlemine diyordu ama sustu yine haklısın melih dedi. çünki onun yüzünden düzeni bozulmasın istiyordu. huzurlu olsun yuvasında tek dileği buydu. şimdi içindeki hasret ateşiyle kavruluyor kavruldukça acıyla olgunlaşıyor ahunur. dayanabilecekmi o gamlı yüreği bilemiyoruz.
dört duvar arasında kalmış ,derin bir nefes alabilmekle verebilmek arasında şimdi tüm kavgası .hayat akışı değişti .ahunur hasta, o artık kalben hasta. ilacı yok, dermanı yok ferman uzakta. mutlumusun melih. oyy melih melih melih...