Ne oluyor bana...neler oluyor...Zülal!!!

Hiç ben olmayan ,bence diyemeyeceğim düşünceler çıkıyor cebimden.Kızmaktan bahsetmişim dün..kırıp dökmekten;kırılıp dökülmüşken üstelik kanadım kolum neyi kırıp dökeceksem?..Gördüğümü sandığım herşeye gözümü kapatmış,dost sohbetlerindeki gel git halimi özlemişken,kaç saat yetecek bu yok oluşu var oluşa çevirmeye?
Sen Zülal; yüreğim bilip sol göğsümün altında misafir ettiğim...Yitirdiğim misin?bulduğum mu?hala bilmemedim.Ne vuslatında...ne firakında..hiç bir su yansımasında yüzünü göremedim...Bir tedirgin,bir telaşlı hal işte benimkisi.. Kaç yaşadı bunu yaşım,kaç dalgalarla geri savruldum sayamaz oldum...Kurulu hayallerime yerleşip sonrada kaybolan sen..Evcilikte kurduğum oyuncaklarım sende...Kayboluşunun hüznü ise bende..

Bak zülal belki de kızmalarım,bence olmayan yanlarım korunaksız olduğumdan,camdan yürek taşıdığımdandır.hani insan canına can bildiklerinin yanında daha çok saçmalarmış,hani sıkılmadan onun yanında ağlarmış,hani en leyla olduğun anları da bilir,en asi zamanlarında yanında olurlarmış ya işte ondan...hani elalem ne derse desin dokunmaz,canının bir sitemili sözü tuzla buz parçalarmış bu canı İşte Zülal belki bundan bu hallerim, cesur olamadığımdan kırıp dökmek istemelerim..
Ne yaparsam yapayım başa çıkamadığım düşüncelerimi, , gerçek sandıklarımı, geçmişi, gelemeyeni, hepsini bir çırpıda ateşe vermeme ne kaldı ki zülal ...kervanlar geçerken ıssızlığımın çöllerinden ;hani aklımın son ziyanlarındayım kaldıysa alınacak aklım sana helali hoş olsunn..