Ellerim hâlâ ellerini istiyor bir heyecanla.Bak sevgilim olmuyor işte…Gözlerim gözlerine bakmak istiyor bir heyecanla,ölürcesine.Kulaklarım sesine odaklı sadece…Son kez seslenmiştim sana,sondu,gerçekten de sondu bu defa.Anladım ki;her son seni bana geri getirecek…Gözlerini isteyecek gözlerim,yüreğine dokunmak isteyecek yüreğim…

Anladım ki bedenim sensiz hep ama hep titreyecek…Uysal benliğim senli sevdalardan çıkıp yalnızlığın kucağında hasretini giderecek…Seni seviyorum;aşka layık bulduğum yâr…Seni çok seviyorum,senin bile kendini sevemeyeceğin kadar.Ellerini verecek misin avuçlarıma,bir gün,eninde sonunda bir gün yüreğin dokunacak mı yüreğime,kanatlanırcasına.

Hep bir gün diyerek mi geçecek günlerim,söyle yâr!Hep her yeni günde bir gün…Günler geçiyor bak…Ne gözlerin ışığım oluyor ne de yüreğin lâl gönlümü konuşturabiliyor.Sen yoksun işte,sen busun!Benden ayrı,bensizlikle örülü sevdalarda yerini arıyorsun.Sana bakan yüreğin fısıltısını duymayacak kadar sağırı oynuyorsun!Bu yürek hâlâ sadece seni istiyor…Farkındalığın farkına varmaktan vazgeçmiş,ipleri eline almış beni kukla gibi oynatıyorsun!

Seviyorum dedim işte,seviyorum,neden anlamak istemiyorsun?Anladım ki saçlarıma aklar düştüğünde o aklar bile seni çağıracak,bir ümit gelir de bahara yüz tutarsın,yemyeşil bir sevdaya salarsın da beyazları çamura bularız diye…Hâyâllerle gerçekler aynı evde kalamıyor öyle değil mi gökkuşağım?Tüm renkleri verdim sana,yüreğimi yüreğine verirken.Gökkuşağım oldun gökkuşağından evimi ararken…Aradan kaç zaman geçti,sanki bir asır…Ve benim yüreğim yaslı,gözlerim yaşlı,ellerim soğuk…Her bir hücrem sensizliğin soğuğunda seni çağırıyor ısıtabilmek için kendini.

Ne olur bak bana…Ne olur sevgilim,yüreğinden yüreğime geçit ver bana.İnan çok mutlu ederim seni,senli dünyaya salarsam ikimizi,inan çok mutlu ederim bizi.Anlamak istemiyorsun çünkü bu aşk korkutuyor seni!Olabilir mi…Pekâlâ da oluruz sevgilim…Aşka sarılmaktan vazgeçer,sana sarılırım sımsıkı…Bedenimden bedenine bir yol geçer,ısıtırız sonbaharları…Yapma bunu…Kâbus dolu bir dünyanın koynuna atma beni,üşütmekten,üşümekten bile korkan bir bedenim var şimdi…Adı sensizlik…Anladım ki;yemin etmişsin gelmemek için,anladın mı sonunda,yaşama nedenim sensizliğin içindeki sensin en kuytu yalnızlıklarımda.Seni seviyorum;aşka layık bulduğum…Seni seviyorum,adını aşk koyduğum…Seni seviyorum yürek burkanım…Kıskandığım bendeki sen olsun…Çünkü sen gelince vereceğim onu sana,yani yine senim benim olsun…Fırtınalar içerisinde bir yürek hikâyesidir bu…Sana seni anlatırken anladım ki;sen ben olmuşsun bu satırlarda.Biz ise kaybolmuşuz gecenin en tenha yollarında…Seni seviyorum en güzel hikâyem…Kapat gözlerini bir dilek dile…Yarın geleceğim yanına,ama lütfen beni dile…Dileklerin,dileklerim olsun,yüreğin yüreğimin sonu olsun…Ellerin,titreyen ellerimin can yoldaşı olsun…Bu hikâye benden sana,ikimiz için bir hediye olsun…Bu son sesleniş değil sevgilim…Her sesleniş yeni bir başlangıca haberci…Sen,sana iyi bak…Ben hem kendime hem de bendeki sana çok iyi bakarım…Lâkin sen sendeki sana,bir de emanet ettiğim yüreğime çok iyi bak…
Dilara AKSOY