Güneş doğmadı bu gün. Hep bulutların arkasında gizlendi. Akşama kadar inceden bir yağmur yağdı. Güneş hep belliydi ama çıkmadı hiç. Akşam oldu, karanlık çöktü. Şaşırdım. Gökyüzünü bütünüyle yıldızlar kaplamıştı. Hemen çıktım dışarıya. Akşama kadar gün yüzü görmedim, yıldızların bari sefasını süreyim dedim. Üşütecek kadar olmayan serin bir hava, güzel bir koku var çevrede. Yağmur yeni kesildiğinden asfalt ıslak, sokak lambasının ışığında parlıyor. Birde yol kenarındaki çimler. Sanki yağmuru hiç yere bırakmamış, tümünü yüklenmişler gibi. Yere uzanmışlar, üzerlerinde damlalar. Gerçekten, yağmur kesilir kesilmez dışarı çıkmak güzel. Ağaçlar tuttukları damlaları bırakıyorlar tek tek. Hele birde etsimi hava. Tüm ağaçlar, otlar sallanıyor. Son damlalarda buluşuyor toprakla. Yağmurun serinliğiyle dolaşırken, pırıl pırıl gökyüzünde birde yıldız kayması daha da güzelleştiriyor doğayı. Derin bir nefes alıyorsun ve de ne güzel diyorsun. Sonra ufuktan ay beliriyor, yükseliyor gittikçe. Hem de dolunay. Unuttum sanki tüm sıkıntılarımı. Gün boyu güneşi görmedim. Bulutların altında geçti vaktim. Toz bulut bir hayat gibi. Ay ve yıldızlar sanki bulut adına özür diliyorlar. Güneşin mahrumiyetini telafi etmek için ayrı bir güzelliğe bürünmüşler bu gece. Daha da dolaştım Güzel bir gece.

Muhammet Karakök