Onur BİLGE

Azime Hanım’ın sinirden elleri titriyordu. Ara sıra dili dolaşıyor, kendisine yapılanları hatırladıkça, gözleri yuvalarından çıkacak gibi oluyordu. Derdini içinde mayalamamış, çoğaltmıştı. Anlata anlata bitiremiyordu:

“Onca zaman geçti aradan, unutamadı adam beni, çim çiğ yiyecek! Elinden gelse bir kaşık suda boğacak! Dedim:

“Benim kadar taş düşsün kafana!.. Allah sana öyle bir dert versin ki beni unut, kendi derdine düş!.. O kadar kötü bir sıkıntı versin ki sana, aklına getireme, düşüneme beni!.. Her gün hayatımı hücre hücre yedin, ölüp kurtulma, uzun yaşa, her gün bir parçan kopsun! Rahat huzur bulma, hayır kadem görme, bana ettikleri çekmeden ölme, ölmek iste, öleme, sürün!”

Ağır şeker hastası oldu. Ölümden ödü patlar. Kaç yıl oldu, adam dalımdan inmedi yahu! Oğlanı kurmuş, robot gibi, canıma okuttu!.. Canavar gibi geldi! Melek gibi

1001 GECE ÖYKÜLERİ - 2

DEFİNE - LİMAN YAYINLARI

KİTAP TEMİN ADRESİ: M. Şerikan KARA : 0 536 275 90 15