13
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1549
Okunma
"Halkımız şiir okumuyor, şiir kitapları pek rağbet görmediğinden,
yayınevleri şiir kitabı basımına pek hoş bakmıyorlar, hatta şiir
kitaplarının basım ve dağıtım işlerine hiç mi hiç yanaşmıyorlar."
Diye şikâyet ediyoruz her bir araya gelişlerimizde! Ancak, ne
yazık ki, Şairlerimizinde şiir okumaya pek hoş bakmadıkları kocaman
bir gerçek!
Onlarca şiir sitesinde bu gerçekle hergün yüzyüze geldiğimizi kimse
inkâr edemez! Nice güzel şiirlerin hiç okuyucusu olmadıklarını, yorum
ve tıklanmalarından müşahede etmek, şiir adına sözde yakınmaların
ne kadar samimiyetsiz, yapmacıklı ve ciddiyetten uzak oldukları
gerçeğini, acı bir tokat gibi suratımıza şiddetle çarpıyor!
Bütün bu yaşanılan gerçeklerin müsebbibleri bizlerken ve bu gerçeği
öz benliğimizde yaşayıp bildiğimiz halde, neden setrolunması imkânsız
yalanların arkasına saklanmaya çalışırız acaba?
Gel bana, geleyim sana! Al gülüm, ver gülüm! Sen, beni pohpohla, bende
seni, idâre edip gidelim! Önemli olan yalanlarla nefsi azdırmak değil mi?
Koy bana da şair desinler, bende önemli olduğum vehmiyle arz-ı endâm
edeyim toplumda!
Hiç kimse Anasından şair doğmuyor! Herkes belli mücâdelerle, sarfettiği
emeğince gelebiliyorsa bir yerlere geliyor. Bu da, bir ayda, bir yılda,
üç-beş yılda olan bir hâl değil elbette! İnsan verdiği emeğince ve dâhi
Allah’ın lütfettiği istidatınca mesafe kaydeder! Bunun haricinde kâinatta
hiç birşey hemen öylece oluvermiyor! Herşeyin ve her nesnenin bir yetişme
ve olgunlaşma süreci var! Yani, kaba tabirle; Armut piş, ağzıma düş yok!
Öyle sayfalarda, öyle mürâiliklerle karşılaşıyorum ki, bırakın şiiri,
yemin ediyorum insanlığımdan iğrenir hâle geliyorum!
Hele bazı yorumlar, sâbır taşlarımı çatlatıp, çilelerden çıkmama fazlasıyla
yetiyorlar! Gârip, hevesle şiir yoluna çıkmış, edebiyât sitelerine gelmiş ki;
Birşeyler öğreneyim, kendimi geliştirip, yetiştireyim diye. Onun o karala-
malarına bile; "Harika, mükemmel, muhteşem, aman ne nefis, mânâ ve anlam dolu
bir şiir, tek kelîme müthiş bir şiir, USTA KALEMDEN USTALIKLA YAZILMIŞ BİR
ŞİİR OKUDUM..." Saçmalıklarıyla, adamın muvazenesi değiştiriliyor. Bu kadar
pohpohlanan ve uçurulan adam, güzel şiir yazdığına nasıl kendini inandırmaz,
nasıl olurda vakitsiz uçmaya kalkışmaz ve kendini usta bir şair olarak
sanmaması mümkün mü? Peki bunun vebâli kimde? Bay veya bayan da mı, yoksa
sayfasına gelecek iki-üç yorum için utanıp sıkılmadan yalan söyleyenlerde mi?
Daha şiir hayatının başında, bütün geleceği yer ile yeksân ediliyor kişilerin.
Şimdi bunun adı şiire hizmet mi, yoksa şiiri katletmek mi oluyor? Sayfasına
gelecek iki fazla yorum için bu kadar duyarsız olabilenler, kendilerinin
şair olduklarını, ya da olabileceklerini mi sanıyorlar? Bu kadar ucuz
düşünebilenler, şiir adına yarına ne bırakabilirler?
Ortaya konulan elbise hepimiz için dikilen bir elbise! Lütfen hepimiz giyim
denemesi yapalım! Yapalım ve bakalım ki, bedenimizde nasıl duruyor görelim!
İlhami ERDOĞAN
(OZAN İLO)