Zindan gecenin karanlığı çökmüştü üzerimize.Her yer soğuk,ıssız ve belki de yalnızdı.Şafağın ise aydınlığı uğramıyordu penceremize,çiçeklerimize,alnı açık olan ak yüzlerimize.Ağlamaklı gecelerde tek teselli bulduğumuz yıldızlardı belki de,göğe başımı yükselttiğimde ise gördüm yoktu hiçbiri yerlerinde en son dilek dilemek istediğim yıldız bile kaymış vazgeçemeyeceği gökyüzünden toprağa,sulara ve belki de nereden gelip nereye gittiği belli olmayan göçebe bir toz bulutuna.
Günlerdir görmediğimiz güneş ona muhtaç olduğumuz anda saklanı vermişti kara bulutlar arasına.İçimizi ısıtan o eşsiz varlık bırakmış olamaz bizi bir hiç uğrunda.Oyna ne umutlar bağlıydı ona,yarınlara.
Gideceği yolu bilemez olmuş, upsuz bucaksız bir yerlerde kaybolmuştu sanki vatan.Ne yöne gitse hep kan hep kan.Buğulu gözlerden damlayan son bir yaş akamaz olmuştu,donmuştu ürpermiş tenlerimizde,çaresizce.Zifiri karanlıkta önündeki çukurları görmeden her adım attığında yeni bir saramadığı yarası oluşan,yine bir gülüşü yok olan bu vatanın olamazdı artık sonu hüsran.Tahtlarında ki yol göstericileri ise hep yanlıştan kaçmak istercesine fakat yanlışın tam ortasında buluyorlardı kendilerini.Belki bağımsızlık,hürriyet için yapılan onca savaşı hiçe saymış bekliyorlardı dağılmayı,yurtlarının paylaşılmasını.Şu sabaha varamayan gecelerde,belki de yarınları olmayan bu günlerde tüm millet tek yürek olsa da bu soğuk düşler içerisinde ellerindeki tek teselli ile dayanıyorlardı.Tan zamanını karşılamayan her düşünce nefessiz kalmıştı bedenlerde.Şu karanlığın,şu kışın,şu yalnızlığın bir sonu olmalı düşüncesi vardı ıslak gözlerde…
Artık zamanı gelmişti tüm fikirler de,Atatürk önderliğinde.Zindanlara kapatılmış gibi olan bizler büyük önderin düşünceleriyle karanlık koridorlardan uçsuz bucaksız kaybolduğumuz dünyadan sadece ışığa doğru yönelerek yürüdük.Önümüze çıkan engellere aldırmadan,her düştüğümüzde açılan bir yara kapanmadan sadece yürüdük ışığa yaklaşmak için.Her bir adım attğımız da belirdi kalplerde,yüzlerdeki tebessümlerde özgürlük,bağımsızlık,hürriyet ve adalet.Işıl ışıl ışıldayan o kurtuluş ışığına yaklaşmaya son iki adım kala tahtın kaldırılmasıyla üzerimizden söküp attığımız o soğuk zindan karanlık kalktı ve doğan güneş habercisi oldu ki ‘Cumhuriyet’ sardı her yüreği,tüm ülkeyi.Ve yarınları tüm zorlukları aşarak kazanmış olan,geleceğe umutla bakan gözlerle her zaman başımızı göğe kaldırıp söylüyoruz ki ‘izindeyiz Atam,Cumhuriyetten vazgeçmeyeceğiz hiçbir zaman…’