Ve artık kelebek etkisi hafızamda sorunlar patlama noktasına gelmişti,kaynama noktasına bin basacak şekilde.Arsız gün yine elinde aynasıyla narsist narsist ortalıkta.Vurgun yemişler,etrafta sessizler yine.Aşk ortada bir mahzun.Bakışları birşeyi ararcasına doğal,giden geminin üstündeki yıldızlar kadar sakin.Uzun yollar çevrelemiş etrafını gülümsemenin.Arda kalan anılar unutulmuşların arasında artık.Sahnede eski Sezen Aksu şarkılarını bekleyen hazin duruşlu,buruk kalpli kadınlar ve tek güzel şeyi sakalları olan erkeklerle dolmuştu.Bol yıldızlı bir geceydi gerçekten.Yağmurluydu hava,senin ’’ağlıyor’’ dediğin bir hava vardı.Ve ışıklar durdu,garip ürperdiden sonra o şarkı başladı:

’’Beni unutma unutma,beni unutma
Bilirsin unutulmak dokunur ya her insana
Sende kendi payından bir hatıra seç
Ve o ben olayım unutma,beni unutma ’’

Şarkı başladı biraz ağlamalı,biraz o anı hazla yaşayan gözlerle birbirimize baktık.Pistte ilk kez dans edicekmiş gibi heyecanlı çiftler vardı.Şarkı o kadar güzeldi ki danslarının şarkıya yakışmayacaklarını düşünüyorlardı.Ve sen...Sen o gece farklıydın küçük beynimde.Üstünde kırmızı bir elbise,ayağında iğrenç babetler değil,şık bir topuklu vardı.Ağır roman kadar yavaş bitmesini istedim gecenin.Ama maalesef olmadı.Hayat kısa kesti yine güzelliği.Arkası yarın der gibi sırıttı yine.Peki ama sen bakimiydin ki?