Kalplerde son yangınız iki yaralıyız. Evet bu zamana gelene kadar geçirdiğimiz üzerimizden zor attığımız hayata zor tutunduğumuz bir çok sevdaları yaşadık. Kimisi iz bıraktı kimisi iz bırakmadan uçtu gitti. Zor zamanların ardından yeniden hayata tutunmaya çalışırken ben kışın sonunda yeniden ısıtmaya başlayan güneş gibi girdik kalplerimize.. Uzun zaman sonra yeniden açıldı yüreğim sevgiye. Bir merhabanın ordamısının kelimelerinin haber vermiş olduğu bir sevda başlangıcıydı bu sözler. Yüreklerden akanları kalem ile resmetmeyi öğrendiğimden bu yana kelimeler içimde daha bir çoşkulu. Yazdıkça yazılıyorlar. Döküldükçe kelimeler öyle bir dökülüyorlar ki. Nasıl bu şekilde yazabildiğimi ben bile anlayamaz oluyorum. Bunların yazılabilme sebeplerinin en başlangıcı güneş gibi ısıtan gözlerinin gülüşü… . Bir zamanlar öylece sadece hüzünlerimi yalnızlıklarımı yazsamda, şuan içimde doğan güneşin ısıttığı bir kalbi yazıyorum.

Kalbin kalbimi ısıtınca baharın gelişinde bile bir anlam buluyorum. Bundan önceki baharlarda çocuksu düşler yaşardım, çocukça düşler kurar, çocukça şarkılar söyler dolanır dururdum ordan oraya. Kolay sevmeyenlerdendim her zaman. Çünki sevginin kolay elde edilmediğini bilenlerdenim. Kazanılan sevdanın ise kaybedildiğindeki bırakılan izin acısını bildiğim gibi, saklanmaması gerektiğinden yanayım. Beklide kısa zaman sonra hayata bir adım daha yaklaşacak olsakda. Bu yaklaşılan her adımda her dakikada senli benli zamanların getirdiği ve hala bilinmezliğini koruyanlar olacak.

Kalemi elime her aldığımda mutlaka ama mutlaka yazılacak haykırışlarda bulunacak cümlelerim oluyor sana dair. Kalemim artık benim değil senin yolundan gidiyor…

Yaralı Yürek
24.04.2009 11:35