Ben bende bittim artık,sen bende bitemedin...Ben kahrolası yalanlar ardına sığınıp seni çok sevdim.Lâkin sen sana yazılanları bile hiçe saydın,kabul edemedin!Okumadın,anlamadın...İpini çektim bendeki benin,bir bendeki sen bende kaldın...Artık senim ben!Çıkaramıyorum sendeki senden,kendimi ben.

Bakmakla görmek arasındaki farka takılıp,kaldım.Sen görmedin,sadece baktın!Seni çok seven bir yüreği ateşe attın!Artık susmanın faydası yok,artık söylenmenin,yazıp çizmenin hiçbir anlamı yok!Artık sana seni anlatmanın,bana beni anlatmanın;sana koşarcasına sarılmayı dileyip,hâyâllerde gömülü kalmanın...
Kısacası faydası yok bu imkânsız aşkın...Satırlar sustu,yüreğim buz tuttu,ben bende bittim,ben bittim,sen bendesin hâlâ...Ölmüş bir yürekte can buldurmaya mı çalışıyorsun,ya da ölmüş bir yüreği daha çok heder mi ediyorsun?

Sevmekle sevmemek arasında tutuklu kaldım...Sevsem;gönlüme can olacaksın.Unutsam;gönlüme muhtaç kalacaksın!İkilemler arasında ipini çektim ben bu aşkın...Seni candan can katarcasına severken,sen canına can katmama bile izin vermedin!Sev demedim,gel demedim,sadece gönlümün sevmesini istedim,seni sen olarak,bendeki sen olarak ve canım olarak...Lâkin sen ona bile izin vermedin!Harab olmuş yüreğin acı bir dokunuşudur satırlara...Bunu da anlamaz,bu son hıçkırıkları da duymazsın ya.İpini çektim ben bu aşkın,bendeki ben kayıplara karışınca,bir sen bitemedin hesapsız sorgusuzca.Artık söyleyecek söz yok,artık umutlar kara kaplıda,artık çaresizlik boğum boğum boğazımda...Artık sen başka bir hayatta,ben ölü sevdalarda...Artık senle ben bile ağıza alınmayacak kadar ayıp,kayıplarda."Biz!"olmayı becerememişken,"senle ben"de olamadık...İpini çektim kendi yüreğimin,duymadın bunu da...Son nefesimde seni çağırdığımı da anlamadın,sadece baktın yine,baktın umarsızca,oysaki ben canımdan can katmıştım canına,her şey hiçliğe doğru kaydı,benliğim çarşı pazarda,yüreğim bir çöp yığınında,bedenim buz tutmuş,sessiz çığlıklarda...

Dilara AKSOY