Küçük,küçük gözleriyle dünyaya bakışını an be an izledim..Sapsarı saçlarıyla bir meleği andırıyordu benim papatyam..Bebek olunca kaynanam geldi ziyaretime..Bebekle beraber aramız da düzeldi..Sadece nine gelmiyordu..Kırkı çıktıktan sonra bir akşam kaynanamın yanına bebek gezdirmeye götürdüm..Nine de ordaymış..Kayınvalidem kader’i kucağımdan aldı..Nineye
-‘’bak ana küçük kızın sana gelmiş..’’dedi..nine ise bebeği iterek
-‘’getirme bebeği istemiyorum’’dedi..O zaman anladım nasıl bir aile olduklarını..Masum yavrunun suçu neydi..Ben de hiçbir şey dememiştim…Problemli bir aileydi..Hamit de böyle bir ailenin yetiştirdiği birisi olduğu için elbette problemli olacaktı..Bebeğimi aldığım gibi evime döndüm..Tam o sıralarda babam emekli olup köye döndü..Kader’in dünyaya geldiğini öğrenince çok sevindi..Artık bir torunum var diye böbürleniyordu..Onun gözlerindeki ışığı gördükçe sanki beni seviyor gibi çok seviniyordum…Dedesi her fırsatta meleğimi görmeye gelirdi..Hediyeler alıverirdi..Babam ve annem aynı yerde olmamız beni mutlu ediyordu..Bir de eşim sakin olabilseydi..Hiç bir şeyden korkmuyordum eşimle huzursuzluk yaşamaktan korktuğum kadar..Çalışmak beni yıldırmıyordu ama gel gelelim huzursuzluk ..Yaz geldi hem çalıştım hem bebeğimi büyüttüm..Kader dokuz ay dedi adımlamaya başladı..Annemin yardımıyla her şey yolunda gidiyordu...Derken yine hamile olduğumu anladım..Bilinçli bir insandım ama oldu bir kere ..Eşime
-‘’daha kader çok küçük bu bebeği aldıralım’’dedim…Eşim ise
-‘’ben bebek katili olmam..Olsun beraber büyürler’’dedi..Normal zamanlarda bir melekti..İçki içince veya sinirlenince ne yaptığını bilmiyordu..Neyse bebeği aldırmadık..Annem de( ben tek kardeş olduğum için) eşin istiyorsa olsun ben bakarım çocuklarımı dedi..Bebeğim karnımda tam sekiz aylık idi..Doğuma bir ay gibi bir zaman kalmıştı..Eşim paramız olmadığı için kendine sigara alamamıştı..Marketçi
-‘’tekel maddesini veresiye vermiyorum ‘’demiş..Çok canı sıkıldı..Evde konuşuyordu..Bende
-‘’evde de çok eksiklikler var ama ben paramız olmadığını bildiğim için anneme aldırıyorum’’dedim..Aramızda tartışma çıktı..Ben hayatımda çocuklarıma hiç hazır bez kullanmadım..Hep kendim bezler yapıp yıkayarak büyüttüm..Beyefendi anneme aldırıyorum dememe bozuldu..
-‘’Başıma mı kakıyorsun’’dedi..
-‘’hayır ne alakası var annemin alıp almadığını sen anlayamıyor musun..?dedim..
Derken tartışma uzadı..Akşam olduğu için kader’i uyutayım diye çekyatın üzerinde uzanıyordum..Kucakladığı gibi beni yere çarptı..(Karnımın üzerine doğru düştüğüm için çocuğum dünyaya geldiği zaman poposu mosmordu..)Ağlamaktan gözlerim şişti..Biri yanımda biri karnımda düşündüm,düşündüm..Çıkmazdı bütün yollar..Üç gün konuşmadım..
Beni sevdiğini biliyordum..Yaptıklarının yanlış bir şey olduğunu kendi de biliyordu..
Ben hissediyordum ama gururundan kendine bile itiraf edemiyordu…
Konuşmasam ne olacaktı ki..İçimden yılmayacağım seninle baş edeceğim,
sabrın sonu selamet dedim..Yine hiçbir şey olmamış gibi bebeğimin doğumunu bekledim.Bir oğlumun olduğunu duyunca dünya benim oldu..Hamit de çok sevinmişti..Seksenli yıllarda ultrason falan yoktu..Karnımızın büyüklüğünden veya küçüklüğünden kız-erkek diye tahmin edilirdi bebek..O yaz bebek oldu diye eşim tütün falan dikmedi..İki bebekle yapamayız diye..Adını serdar(anlamı baş komutan demek) ismini verdik..Kader ile serdar’ın arasında bir buçuk yaş vardı..Hamit kendisi inşaatta çalışmaya başladı..
Omzunda harç çekiyordu,çok yoruluyordu..İşi çok zordu..En azından paramız vardı..Eskiden ekonomik sıkıntıdan kavga ediyorduk sürekli..O kavgalarımız hiç kalmadı..Düzenliydi artık hayatım..Mutluluğum günden güne artıyordu..Çocuklarımla eşimin yolunu beklerdim akşam sabah…Her akşam geldiğinde sıcak suyunu hazırlar ayaklarını bile leğende yıkamışımdır..Kocama hizmeti asla ihmal etmedim..yaptığım içinde pişman olmadım..
Mutluluğum için yaptığım her şey benim için önemliydi..Severek yapardım..Evimize oğlumla birlikte huzur da gelmişti..
İyi ki aramıza katılmıştı paşazadem…