Eski,güzel kaldırımından sana baktım bugün aziz İstanbul.Diğerleri gibi burnum hava değil,çıkamazdım tepelere yapamazdım sana bu kibirliği.Kim bilir hangi sokağında ki kaçıncı kadına aşıktın? Kim bilir kimlerle daha neler yaşadın?,aklının alamayacağı nerler gördün? her gece en beklemediğin yerlerde.Kaç kişi seni sırtından bıçakladı kim bilir?, kaç canlar yandı etrafında?...
Milyarlarca kadeh kaldırıldı sana,milyonlarca aşk başladı aynı anda senin yanında.Yıldızlar her gece imrenir sana,milyonlarca kişi yanında diye kıskanırlar seni.Tanrı onları yalnızlığa alıştırmıştır ama,telaş yapma hiç.
Seneler geçti gitti,arkamda birçok anı ve insanlar ama sen yine yanımdasın İstanbul.Biraz yaşlandın,biraz incindin.Şimdi benim kahrımı çekiyorsun işte sonunu bilmeden.Yaz gelmeye başlayınca millet seni unutunca ayrı bir güzel olur o zamanların.Güneş ayrı bir doğar o günlerde.Aslında sende içten içe mutlusundur,dinlenirsin o günlerde diye.Artık yaşlanmaya başlasan da kimseye belli etmesende bu durumu her zaman yine milletin göz diktiği yerde sapa sağlam durursun öyle.Kapalı bir sandık gibi...