bugünkü günlüğüme,
sabahleyin yeni güne nasıl kalktığımı,kahvaltıda mideme neler indirdiğimden bahsetmek istemiyorum.


dışarı çıkar çıkmaz,renk CÜMBÜŞÜNDEN gözlerimi alamadığım nevbahar’dan yeni doğan güzelliklerden ahkam kesmek istiyorum sevgili egzozsuz günlük.


geçen sene,kurakla geçmişti kara kış.yağmur bir damladan fazla yağmadı desem,abartı olmaz sanırım.ekinler bir karış büyümeden kurudular,ağladı tüm çiftçiler,mahsül elde edemedikleri için.


toprağın susamışlığına dayanmadı gökler sonunda.sonunda kış gelir gelmez,gökyüzü bereketini esirgemedi yerden.allahın her günü yağışla geçti.esmer topraklar buna şaşırsa da ilk günleri,sonraları alıştı ıslaklığa,çalıştı suyu damarlarına derince almaya.


ve şu nisan günleri yağdıkça yağıyor,yeşillendikçe yeşilleniyor durmadan.durmadan en yeşil şeyin SU olduğuna kanaat getiriyorum artık.artık baharı daha çok seviyorum.artık şu aralar yükselen rengim,YEŞİL.


yeşil nerede görsem,bunu suya bağlıyorum.suyu gördükçe içim içime sığmıyor.


dışarısı dedim.evet,dışarısı cennet görünümde. her şey bir nizam içinde pırıl pırıl,ıpıl ıpıl göz kamaştırıyor.aşıklar için,şiir yazmak için doğa kendini tüm çıplaklığıyla seriyor bakışlara.


bakışlarım artık,hayata umutla,mutlulukla bakıyor.


yeşili gördükçe
kendime sevgiyi ördükçe
anlıyorum,
anlıyorum ki
hayat güzeldir
yaşanmaya hep değerdir.


ADAR
17 NİSAN 2009,